"Bent u een filantropische instelling?" "Is dat een serieuze vraag?" "Jazeker!".... het was een gesprek pasgeleden tussen mij en een mevrouw van Bureau Jeugdzorg. De vraag was ook bedoeld voor de begeleider van een jongeren-/integratieproject en de mevrouw van de Raad voor de Kinderbescherming. Ik geloof dat men nogal schrok van mijn woordkeuze.
Het ging hier om een 16-jarige jongen die onder voorwaarden, in afwachting van de behandeling van zijn zaak op een strafzitting, eerder geschorst was en dus vrij rondliep. Ik had hem al eerder voor mijn neus gehad. Zolang je je houdt aan die schorsende voorwaarden is er niets aan de hand. Maar overtreed je ze dan vragen wij als Openbaar Ministerie (OM) aan de rechter om de verdachte opnieuw vast te zetten (het opheffen van de schorsing van de voorlopige hechtenis). Deze jongen werd verdacht van meerdere feiten, onder andere samen met een ander een diefstal met geweld plegen, een heling, een mondelinge bedreiging en het verzet bij aanhouding. En hij was niet voor het eerst verdachte in een strafzaak. De voorwaarde die hij had meegekregen bij de schorsing van zijn voorlopige hechtenis was onder andere dat hij met een de medeverdachte geen contact mocht hebben. En de politie had hem op straat aangetroffen met precies die jongen.
De rechter vroeg de diverse aanwezigen van de hulpverlenende instanties wat de plannen met deze jongen nu verder moesten zijn. En ik was behoorlijk verbaasd toen er werd gemeld dat ze graag de jongen weer buiten wilden hebben. Hij moest dus weer geschorst worden als het aan hen lag. "Elke onderbreking levert meer achterstand op in de voortgang van zijn behandeling" en "Hij is juist zo goed bezig, als hij vast komt te zitten is dat oponthoud en is het voor mij als coach vervelend om hem verder te helpen" kregen we in de zaal te horen. Maar.... we hadden het hier toch over een jongen die nu voor de zoveelste keer zich niet aan zijn voorwaarden had gehouden???? Hoeveel kansen moest hij krijgen? Welk signaal geven we af aan de maatschappij als iemand weer naar buiten mag? En met welk verhaal moeten we aankomen bij de politie? "Fijn dat jullie zo goed de voorwaarden controleren en in actie komen als het moet, maar straks is hij voor de zoveelste keer weer thuis en moeten jullie weer door blijven gaan met controleren of hij doet wat hij moet doen"
Nou was het ook niet de eerste keer dat deze "vriendelijke vriend" zijn schorsende voorwaarden had overtreden. Twee keer eerder was hij voor het overtreden van andere voorwaarden ook al opgepakt. De kinderrechter had die twee eerdere keren hem wel weer geschorst. Het gaat hier immers om een jonge jongen waarvoor het sec vastzitten niet de beste optie is. Hem schorsen onder de voorwaarden dat hij goed begeleid wordt en geholpen wordt om zijn gedrag te veranderen had meerdere keren de voorkeur gehad. Maar het was wederom misgelopen. "Ik wist niet dat die jongen degene was met wie ik geen contact mocht hebben", aldus de verdachte. In mijn ogen nogal ongeloofwaardig omdat hij toch echt wel wist met wie hij samen was opgepakt omdat ze er samen van werden verdacht foute dingen te hebben gedaan. "Maar ik wist alleen zijn voornaam..." "Yeah Right!" dacht ik... want als dat al zo was dan was hij zich er toch echt wel van bewust met wie hij op dievenpad was geweest. Kortom, kansloze smoes wat mij betreft.
 |
| De verschillende schorsende voorwaarden |
Mijn verbazing sprak ik dus uit met de bovengenoemde vraag. Ik vond serieus dat de jongeman zijn kansen wel gehad had. De verschillende hulpverleners maakten, enigszins geschrokken van mijn toon, gelukkig wel helder duidelijk waarom zij vonden dat deze jongen meer gebaat was bij nog een kans. Hij had echt voor zijn kunnen veel vooruitgang getoond. Kwam hij eerder afspraken nooit na, was hij altijd onbereikbaar, ging hij nooit een gesprek aan, had hij geen werk, nu was alles tegengesteld. Volgende week mocht hij aan een bijbaan beginnen en een opleiding voor het nieuwe schooljaar was ook uitgekozen. Ergens begreep ik ze ook wel weer. Het was zo moeilijk geweest om deze jongen in de positieve richting te krijgen dat opnieuw vast zitten mogelijk alle inspanningen weer teniet zou doen. Ik liet weten, tot teleurstelling van de rechter, dat ik ze niet had willen beledigen met mijn vraag. De rechter had het blijkbaar wel een interessante conversatie gevonden.
De kinderrechter voelde de jongeman nog eens flink aan de tand, maakte hem behoorlijk duidelijk dat hij het gedrag totaal niet tolereerde en hief de schorsing op. Om vervolgens hem direct weer te schorsen en de voorwaarden opnieuw op te leggen. Ergens begreep ik het ook wel weer....
Hoe geloofwaardig is een rechter als hij deze voorwaarden oplegt die de jongen in het verleden al meerdere malen heeft overtreden? Iets met een ezel die zich niet tweemaal aan dezelfde steen stoot.
BeantwoordenVerwijderen