What would Beyonce do?

“Sometimes I feel like running, sometimes I feel like running so fast. 
Whenever the storm is coming, and I can no longer hide myself”. 
Het begin van een liedje van Eveline Vroonland . Ooit zei iemand tegen me dat hij aan mij moest denken toen hij dat liedje hoorde. We hadden het de avond ervoor gehad over mijn liefde voor hardlopen en voor muziek. Het ging om de letterlijke vertaling van de eerste zinnen.

Sporten en muziek zijn in mijn vrije tijd erg belangrijk voor me. Ik vind het een straf als ik niet mag zingen of neuriën, en word echt onhebbelijk als ik te lang niet kan sporten (lees langer dan 3 dagen).  Ik ga graag de strijd met mezelf aan en wil altijd harder. Daarbij heb ik onder andere Eveline Vroonland op staan, want zonder muziek kom ik niet echt in mijn hardloopritme.

Ook in mijn werk vind ik het leuk als ik iets met muziek kan doen. Nou is dat niet echt heel eenvoudig als officier van justitie. Het is niet meteen een muzikaal beroep. Maar laatst kwam het er op een wonderlijke manier van. Tijdens een kinderzitting kwam Destiny binnen. Een forse 17-jarige meid in het lichaam van een volwassen vrouw. Destiny moest voor de rechter komen omdat ze bijna het hele schooljaar had gespijbeld en omdat ze winkeldiefstallen had gepleegd. T-shirtjes met Mickey Mouse erop bij de H&M, en wat verzorgingsproducten en levensmiddelen bij de Albert Heijn.  Destiny was onder andere op pad geweest met een geprepareerde tas. Een tas waarmee je door de detectiepoortjes kan met gestolen spullen zonder dat het alarm afgaat.

De dame verscheen met haar vader. Ze woonde bij een oom. Vader was niet permanent in Nederland geweest de afgelopen jaren. Ik had het rapport van de Raad voor de Kinderbescherming voor de zitting gelezen en vond het schokkend wat er allemaal al was gebeurd in het nog relatief korte leven van deze jongedame. Ze had een verleden waarin ze was verwaarloosd en slachtoffer en getuige was geweest van huiselijk geweld in het huishouden van haar moeder en haar verslaafde stiefvader. Ze had nu enigszins de rust gevonden doordat ze bij haar oom woonde maar door die rust was er nu tijd om na te denken en te beseffen wat ze allemaal al had meegemaakt. En dat nadenken bracht juist weer veel onrust waarmee ze niet kon omgaan en waarvoor ze wilde vluchten. Slapen lukte niet goed, het meisje was doodop en overdag naar school gaan kreeg ze gewoonweg niet voor elkaar. Deze jongedame was duidelijk het verkeerde pad aan het inslaan. 

Destiny werd binnen gebracht door de parketpolitie. Doordat ze bij een eerdere zitting niet was komen opdagen was ze in de vroege ochtend op last van de rechter thuis opgehaald en had ze in het cellencomplex onder de rechtbank moeten wachten tot ze aan de beurt was. Bij binnenkomst leek ze wat sloom en ongeïnteresseerd. Ik hield mijn hart vast, want hoe kon ik haar gaan bereiken?  Destiny bekende alle feiten die haar verweten werden. Ze legde uit hoe het zo gekomen was. Ze was van plan na de zomervakantie echt naar school te gaan. Ze wilde uiteindelijk namelijk zakenvrouw worden.Tijdens het bespreken van haar persoonlijke omstandigheden vroeg de rechter tot twee keer toe aan de vader of hij iets positiefs over zijn dochter kon vertellen. Maar hij kon het niet, hij zei alleen maar dat hij er van baalde dat ze niet naar school ging en de winkeldiefstallen had gepleegd. De beste man kon niets positiefs verzinnen over zijn bloedeigen dochter, er was niets waar hij trots op was. De pijn was bij iedereen in de zaal bijna voelbaar. De advocate, de mevrouw van de Raad voor de Kinderbescherming, de rechter, zijn griffier, de begeleidster van bureau jeugdzorg en ikzelf, we voelden allemaal hoe verdrietig het was dat het arme meisje daar zat en haar vader haar in de steek liet.

En toen was het mijn beurt om met haar te praten. Ik wil altijd graag de spanning bij kinderen die voor de rechter moeten komen wegnemen. Ze zijn meestal zenuwachtig en daardoor erg gesloten. Ik probeer het kind te bereiken door even met ze over iets anders te praten, door te vragen naar hun passie of naar waar ze blij van worden. Dan verdwijnt de spanning en zie je pas wie je echt voor je hebt. 

Bij Destiny schoot het liedje van Eveline Vroonland me the binnen, want Eveline zingt verderop in haar tekst “ Sometimes I feel like running, sometimes I feel like running so fast. 
See when i’m slowly crumbling and my heart’s pumping hard in my chest.
To a place freed from violence, where there’s no warfare inside my mind." 

Maar ik had het vermoeden dat Destiny niet de liedjes van Eveline Vroonland kende. En toen bedacht ik me dat ik boven mijn bureau op mijn kantoor de tekst “ what would Beyoncé do?” heb hangen. En gelet op de leeftijd en de uitstraling had ik het vermoeden dat ik met Beyoncé Destiny wel eens zou kunnen bereiken. Uiteraard kende ze de wereldster (duhuh!!). Er verscheen de meest prachtige lach op het gezicht van de dame die voor me zat. Ineens zat daar een hele krachtige jonge vrouw die eigenlijk na alles wat ze tot nu toe had meegemaakt ook de vechtlust uitstraalde om er wat van te maken in het leven. Ik vroeg haar of ze dacht dat Beyoncé wel eens winkeldiefstallen had gepleegd en of Beyoncé vroeger gespijbeld zou hebben. “Ehm, nee, dat denk ik niet…” antwoordde ze terwijl ik zag dat het kwartje viel. Ik vertelde haar over de tekst boven mijn bureau en vroeg haar of het misschien een idee was dat zij voortaan op momenten dat ze twijfelde of ze de juiste keuze maakte zichzelf de vraag kon stellen “what would Beyoncé do?”. Beyoncé was intussen immers een wereldster die we ook beslist een geslaagde zakenvrouw kunnen noemen. Destiny zag het wel zitten en beloofde me dat ze voortaan eraan zou denken.  Ze kreeg een werkstraf voor de door haar gepleegde feiten maar liep met een opgeheven hoofd en die prachtige stralende glimlach via de gewone deur de zaal uit. Hopelijk dacht ze aan Beyoncé en Destiny’s child.

Eveline Vroonland zingt aan het einde van haar liedje “ Now that I’m gone, now that I’m far away , I’m safe and sound”. Safe and sound… de persoon die mij het liedje voor het eerst liet horen omdat hij erbij aan mij dacht gaf mij een safe and sound gevoel. Ik hoop dat er iemand in het leven van Destiny komt die haar dat gevoel ook zal geven. Ik vrees dat ze het van haar ouders in ieder geval niet hoeft te verwachten.

Luister naar Eveline Vroonland - Safe and sound
Mijn hardlooplijst op Spotify