"We can work it out"

“ Schop dat domme wijf de straat op. Met dit soort redden we Nederland nooit meer.”
“ Mocht één van jullie OM-ambtenaren ooit van zulke helden afhankelijk zijn dan hoop ik dat desbetreffende ambulance-broeders flink gehinderd worden door toekijkend publiek”.
Mag ik u adviseren kranten te gaan lezen en u te gaan informeren over wat rechtskundig noodzakelijk is ter handhaving van een veilige samenleving”.

Een kleine bloemlezing van berichten die ik in de mail aantrof nadat ik als persofficier in verschillende nieuwsuitzendingen was verschenen.  Ik wilde hier direct al een blog over schrijven, maar moest erg broeden op de insteek. Het raakt namelijk diverse elementen van mijn werk. Het raakt me als portefeuillehouder Veilig Publieke Taak waarbij we vanuit het Openbaar Ministerie een bijdrage leveren aan het verminderen van het aantal incidenten tegen mensen die werkzaam zijn in de publieke sector. Het raakt me als persofficier omdat ik als woordvoerder verantwoordelijk word gehouden voor beslissingen van collega’s die ik moet uitleggen aan de lezer, de luisteraar en de kijker in Nederland. En  het raakt me ook persoonlijk. Want de mails waren echt aan mij gericht. Nou lig ik niet direct wakker van dit soort berichten, als persofficier weet ik immers dat alle berichten die uit mijn mond namens het Openbaar Ministerie Amsterdam naar buiten komen mij aangerekend worden. En ik besef ook dat de lezer, kijker en luisteraar mogelijk helemaal niet weet dat ik niet zelf alle beslissingen neem, niet alle onderzoeken draai en niet zelf de zaken op zitting behandel waar ik over spreek in de media. Ik heb gelukkig heel veel gedreven en kundige collega’s die hard werken en de dingen doe waar ik over vertel. En ik heb beroepsmatig wel geleerd een olifanten-huid te hebben.

Maar het laat me ook niet koud. Ook omdat ik enkele weken ervoor zelf op zitting had gestaan en forse straffen had geëist tegen mensen die geweld tegen hulpverleners hadden gebruikt. En ook dat had breeduit in de kranten gestaan; veel mensen vonden toen de eisen juist aan de hoge kant.

Vanuit het Ministerie van Veiligheid en Justitie is landelijk beleid ontwikkeld. Mensen die tijdens het werk beledigd, bedreigd of mishandeld worden terwijl ze anderen proberen te helpen, de orde proberen te handhaven of in de bus, trein of tram controleren of er niet wordt zwartgereden. Mannen en vrouwen die ’s ochtend opstaan, hun uniform of werkkleding aantrekken en op pad gaan om ervoor te zorgen dat er thuis brood op de plank komt… Niemand verdient het om tijdens het werk aangevallen te worden, in zijn gezicht gespuugd te worden, of allerlei verwensingen naar zijn hoofd te krijgen puur en alleen omdat je je werk goed probeert te doen. Niet gek dus dat er is bepaald dat er extra hard gestraft wordt tegen mensen die zich misdragen tegen deze werkende groep.


Maar hoe ver moeten we gaan? We verhogen de strafeis in dit soort situaties met 200%, maar het formuleren van een strafeis is wel echt maatwerk en de hoogte van de strafeis in concrete zaken wordt niet door richtlijnen bepaald. We houden naast de in deze richtlijnen vastgestelde +200%verhoging ook rekening met de omstandigheden waaronder het feit is gepleegd en de persoon van de verdachte. Dat kan leiden tot verhoging maar ook verlaging van het in de richtlijn genoemde uitgangspunt. En we kiezen er in dit soort zaken dus voor om ze aan de rechter voor te leggen. Dat levert helaas soms een trage rechtsgang op en daar zijn de slachtoffers (begrijpelijk) niet blij mee. We doen er alles aan om dat te verbeteren, maar zoals gezegd houden we bij een eis ook rekening met de omstandigheden van de verdachte, en dat is soms onbevredigend voor de slachtoffers.  

En nog een ander punt, hoever mag de hulpverlener gaan als hij of zij wordt belaagd tijdens het werk?  Mag je van deze mensen verwachten dat ze koel blijven en stoicijns verder gaan met hun taken? En als de maat vol is en ze hun werk echt niet goed kunnen doen, mogen ze dan zelf eigen rechter gaan spelen en over alle grenzen van fatsoen heen gaan? Dat moeten we ook niet echt willen. En de belager, moeten we die altijd vervolgen, of zijn er situaties denkbaar waarin het geweld dat uiteindelijk tegen hem of haar gebruikt is zo grof is dat het niet in verhouding staat tot zijn of haar eigen rol?

Allemaal niet heel makkelijk snel en in een quote van 20 seconde voor camera uit te leggen. Zaken verdienen vaak zoveel nuance, en het is aan mij als persofficier om de dingen zo kort en bondig mogelijk voor de camera en microfoon uit te leggen. Maar soms is het echt niet samen te vatten in 20 seconden. En in deze tijd willen we wel allemaal graag snelle en korte berichtgeving. De kijker of luisteraar vindt het ook niet interessant om 30 of 40 seconden naar een “talking head” in beeld te kijken terwijl de hele reportage maar 80 of 90 seconden duurt. Dat haalt voor de verslaggever ook het tempo uit zijn reportage. Kortom, ik probeer ook zo goed mogelijk mijn werk te doen, maar kan daarbij niet altijd iedereen tevreden stellen. Door de boodschap die ik moet brengen, maar ook doordat er soms niet voldoende ruimte is, verslaggevers in de montage “knippen”  in mijn antwoord waardoor een deel van mijn uitleg verloren gaat, of omdat zaken te gedetailleerd en gecompliceerd liggen om snel uit te kunnen leggen.  

Deze kwam ook nog binnen: “ Echt u moest u schamen. Als OM moet u slachtoffers beschermen(…)Het OM toont hiermee, dat zij niets van de tijdgeest snapt”.  De tijdgeest heeft verschillende aspecten zullen we maar zeggen… ;-)


Reacties

  1. Is er een mogelijkheid dat je witte lettertjes neemt?
    De tekst is zo vrijwel niet leesbaar.
    Het beste zou zijn donkere lettertjes op een lichte achtergrond,
    zo hebben psychologen weten uit te dokteren.
    Veel mensen zoals ik, hebben namelijk hun monitor donker staan,
    om hun ogen niet teveel te beschadigen.

    In dank, en groet.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Juzo, dank voor je bericht. Je bent de eerste die ik hier over hoor, heb er verder geen klachten over gehad. Ik heb ook redelijk wat tijd besteed aan de layout, ga je dus helaas teleurstellen want ik ga er niets aan veranderen. Hoop toch dat je wilt blijven lezen en voor dat moment je monitor dan misschien even wat lichter zet :-)
    Grt, Gabriëlle

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Niet erg. Het moet nog 'n tijdje duren.
    Opmaak en leesbaarheid zijn nu eenmaal onderworpen aan bepaalde wetten,
    uitgedacht en gehandhaafd door psychiaters en psychologen onder het motto:
    "Hoe bereik ik, dat mijn teksten en bijdragen he beste gelezen worden,
    en het langste achterblijven, in de geheugens ven de lezers."
    Het moet nog 'n tijdje duren.
    Veel succes, hartelijke groet, Jules Zollner.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Juzo, als je mijn blog op je smartphone leest zie je zwarte letters op een witte achtergrond. Misschien vind je dat prettiger lezen! :-)
      Grt
      Gabriëlle

      Verwijderen
  4. Goed idee, maar mijn telefoontje kan alleen bellen, sms'en en e-mails ontvangen, 'n beetje primitief browseren, dus dat gebruik ik bijna nooit. ik ben nog de enige voor-wereldse staats- en wereldburger die 4 pc's in de woonkamer heeft, er alles vanaf weet, oud-hekpdeskmedewerker van een internet-provider is, en ict-specialist, maar verder niets anders doet dan flierefluitend door het leven gaan. Tsja. Ik weet het. Ik ben de enige. Nergens op de hele wereld is er nog zo een. Ik kan d'r ook niet veel 'an doen. Dank voor de tip, maar ze mag niet worden uitgevoerd. Vanwege de wetmatigheid, in het bloggenistenleven. Veel plezier. Groeten, Jules.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hij zegt: "bevat scripts die niet ondersteund zijn", en: "onvoldoende geheugen", pogingen opgegeven. Einde der tijden is nabij. - Sterkte. Jules.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten