Muziek is voor
mij een soort eerste levensbehoefte. De trouwe lezers en mijn volgers op
Twitter (@gabhop) weten het intussen wel. Sommigen zullen het ook heel irritant
vinden dat ik (bijna) elke dag een muziekje post (#geendagzondermuziek), maar het hoort
bij me en is van kinds af aan met de paplepel erin gegoten door mijn oudere
broers en zussen. Muziek roert me, raakt me en kan me intens emotioneren. En bij elke bui, vrolijk of verdrietig, actief of lui, vrijdagvond of zondagmorgen, wel een liedje te vinden.
Toen ik vorige week in de auto naar huis reed op de dag dat in Parijs het drama bij
Charlie Hebdo zich had voltrokken draaide Coen en Sander op 3FM (ik luister meestal in de auto naar 3FM) “Iron Sky” van Paulo Nutini. Ze hadden wat
mij betreft geen beter nummer kunnen draaien, de timing klopte precies. En toen
ze op vrijdagmiddag bekend maakte dat het nummer door alle gebeurtenissen de
megahit van deze week zou worden, voltrok zich in Frankrijk de
ontknoping van de twee gijzelingen. Hoe frappant, wat een timing wederom.
Afgelopen maandag, na de zondag met de massale demonstraties in Frankrijk, liet Giel Beelen op de radio horen hoe hij het nummer vrij
vertaald had. De tranen stroomden over zijn wangen. Ik herken dat, muziek is
emotie en sommige nummers kunnen je op sommige momenten diep ontroeren.
En er zijn nogal
wat heftige momenten de afgelopen week. En er is al zoveel over geschreven,
zoveel verschillende meningen zijn gegeven dat je door het bos van meningen
amper nog de bomen kan zien. Dus dat ga ik niet doen.
Bij het
Openbaar Ministerie zijn we uiteraard ook betrokken bij zaken rond jihadisme,
extremisme en terreurdreiging. We hebben zowel bij het Landelijk parket (LP)
als bij de arrondissementsparketten zoals Amsterdam mensen die zich voortdurend bezig
houden met alle ontwikkelingen rond deze problematiek. We hebben mensen die
gespecialiseerd zijn in dreiging rond personen en het beveiligen van instanties
en personen, waarbij bijvoorbeeld dreigingsanalyses worden opgesteld. En er is
een nauwe samenwerking tussen OM en AIVD. Mijn collega bij het LP die daar landelijk
coördinerend officier van justitie voor de strafrechtelijke aanpak van de jihad
is (hele mond vol!) geeft mooi aan hoe de verdeling is: “Kale” uitreizigers zijn voor regioparketten.
Daarvan weten we slechts dat ze op het punt staan uit te reizen. Ze hangen niet
in een netwerk, we kennen ze verder niet. Het LP doet uitreizigers en
potentiële uitreizigers die we wel kennen, die in een netwerk hangen, waarvan
een actuele dreiging is dat ze iets in Nederland gaan doen, en mensen die op
dit moment in Syrië aan het vechten zijn. Zaken die de regio doet, worden wel
gecoördineerd door het LP.
Het is geen makkelijke
klus voor mijn collega’s. Ze geven ook aan dat in de aanpak van jihadisme en
terreurdreiging je het strafrecht soms juist eerder moet inzetten om dingen te
voorkomen, zonder dat dat altijd zal leiden tot een strafrechtelijk succesvolle
vervolging. Je gaat mensen eerder aanhouden, en dan zul je mensen ook vaker
eerder moeten vrijlaten. In dit soort zaken heb je soms maar een paar uur
waarin je moet aanhouden, verhoren en doorzoeken. Ook als dat geen
bewijswaardige strafzaken heeft opgeleverd, heb je misschien wel een aanslag
voorkomen (Bron: Opportuun 5 2014).Tenslotte nog even terug naar de muziek, Paulo Nutini is met stip binnen gekomen in mijn lijstje van nummers waarbij spontaan de tranen gaan lopen. Op dat lijstje overigens bijvoorbeeld ook Feel the Benefit van 10cc, In a Lifetime van Clannad (het moment dat Bono daar ff begint met uithalen), Miracles van Earth Wind & Fire, You do something to me van Paul Weller en Violet van Seal. En nog veel meer….maar ik sta ook altijd open voor tips!
Reacties
Een reactie posten