“Gab, kun je niet
eens een stuk schrijven over verdachten die binnenkomen in Canada Goose-jassen,
op sneakers waar je een godsvermogen voor betaalt en worden gebracht in auto’s
waarvan je weet dat ze een fors jaarsalaris kosten?” Een collega van me had
zich op zitting weer eens verbaasd over de rijkdom van sommige verdachten. En
ze is niet de enige. Ook ik verbaas me soms als ik 16 of 17-jarige jongens voor
mijn neus krijg die met moeite nog ergens op een school mogen komen, geen
bijbaantje hebben, beide ouders in de bijstand, en dan toch een jas aan die als
snel zo’n 700 euro kost.
Als ik kleding
koop voor mijn tienjarige ga ik niet naar de duurste winkels. Omdat ik me dat
gewoonweg niet kan veroorloven. En ik heb beslist geen salaris op
bijstandsniveau, ik klaag ook helemaal niet, maar kleding, schoenen,
sportkleding, het is niet goedkoop. En zeker niet als ze groeien alsof ze
achterna gezeten worden. Dus mijn kind loopt over het algemeen niet in
merkkleding. Heel af en toe maak ik een uitzondering, maar over het algemeen is
het shoppen op internet, bij de Zara, de We, en zo nog wat winkels.
Winterjassen van honderden euro’s hangen gewoonweg niet hier in de kast.
We vragen ons bij het Openbaar Ministerie
uiteraard af hoe sommige mensen die niet veel inkomen hebben toch zoveel dure
spullen hebben. En we beseffen ons uiteraard dat daar crimineel gedrag achter
kan zitten. Criminelen plegen hun daden vrijwel altijd om er financieel beter
van te worden. Ze calculeren een celstraf vaak in, zolang ze hun geld of spullen daarna
maar kunnen ophalen. Dat moet stoppen. Of het nu gaat om
witteboordencriminaliteit, inbraak of diefstal, misdaad mág niet (meer) lonen. Door
de buit, geld of waardevolle spullen van ze af te nemen ontnemen we criminelen
zo hun status en pakken we ze de mogelijkheden af om weer opnieuw criminele
activiteiten te ontplooien.
Hiervoor is een
aantal jaren geleden een programma gestart tussen politie, OM en Bijzondere
Opsporingsdiensten. Dit om als overheid meer, slimmer, effectiever en
zichtbaarder uit misdaad verkregen vermogen van criminelen af te pakken. Deze
samenwerking heet “Afpakken”. Door samen
te werken met partijen binnen en buiten de overheid kunnen we meer van
criminelen afpakken dan alleen maar de buit die ze hebben gemaakt bij het
plegen van een strafbaar feit. Want we kunnen niet altijd op grond van het
strafrecht spullen afpakken. Alleen als bijvoorbeeld de jas, sneakers, auto of
scooter ook daadwerkelijk gestolen waar is kunnen we als OM die spullen afpakken.
Maar door de
samenwerking kunnen we geldstromen in kaart brengen, inzichtelijk krijgen dat
iemand zijn geld heeft verdiend met illegale praktijken en dan ook de “legaal” gekochte auto afpakken. Het kan dan ook op
basis van bestuursrecht of civiel recht en niet alleen maar op grond van het
strafrecht. Dus kunnen dan ook andere instanties geld gaan innen bij dit soort
mensen. De afgelopen jaren hebben we zo ook voor behoorlijke bedragen af kunnen
pakken. In 2102 was het voor een bedrag van bijna 50 miljoen euro, in 2013 voor
90 miljoen euro en 136 miljoen in 2014. En met dit geld kunnen we de slachtoffers ook
weer financieel compenseren.
Kortom, die dure
jas, die kostbare sneakers, ze komen er echt niet zomaar mee weg als het gelet
op hun inkomsten gewoonweg onmogelijk is om zulke bezittingen te hebben. Maar we
onderzoeken dat uiteraard wel grondig, want er kan natuurlijk ook daadwerkelijk
ergens een eerlijke suikeroom zijn die zijn familie af en toe iets moois gunt.
Reacties
Een reactie posten