“Jordi is een
homo! Jordi is een homo! Jordi is een motherfucker!” schalde door de ruimte met
kleedhokjes. Ik was in een van de plaatselijke zwembaden en stond uit te puffen en me af te drogen na ruim twee kilometer zwemmen. Op vakantie ben ik begonnen met baantjes trekken en
het bevalt me zo goed dat ik eenmaal terug in Nederland fanatiek verder ben
gegaan. Ik was alleen dit keer niet op het speciale “baantjes trekken”-tijdstip gegaan
maar op een moment dat er ook recreatief gezwommen kon worden. En een stel
tieners vond het dus op dat moment nodig om één van hun leeftijdsgenoten
tijdens het omkleden te “trakteren” op wat vals gezang dat vooral pesterig en
gemeen overkwam. Jordi liet dan ook niets van zich horen.
Ik stelde me voor
dat Jordi alleen in zijn kleedhokje zat en op het bankje naar de deur zat te
staren, moed verzamelend voor het moment dat hij eruit zou gaan en zich langs
de pestkoppen zo snel mogelijk een weg naar buiten, naar huis, probeerde te banen. En ik
bedacht me dat Jordi misschien blij was geweest met zes weken vakantie en als een
berg op zag tegen het nieuwe schooljaar.
Voor mijn zoon,
net elf geworden, is het schooljaar ook weer begonnen. Toen hij eind van het
afgelopen schooljaar te horen kreeg bij wie hij in de klas zou komen was hij
ook even van slag. Hij zou bij een jongen in de klas komen die hem al meerdere
keren op het schoolplein had gepest. En zo “groot” als hij is, zo kwetsbaar is
hij soms nog als het om dit soort dingen gaat. Ik praat er met hem over,
bespreek hoe hij zich voelt en dat ook de dingen die hij soms zegt voor hem
mogelijk grappend bedoeld zijn maar op anderen als pesten over kunnen komen.
Recent had ik op
zitting een 13-jarige jongen die een leeftijdsgenootje op de middelbare school
flink had toegetakeld. Hij had hem met zijn vuist in het gezicht en tegen het
hoofd geslagen en had hem, toen hij op de grond lag ook nog tegen het hoofd
getrapt. De jongen had flinke verwondingen opgelopen. Medeleerlingen hadden
verklaard dat de twee elkaar al een paar maanden hadden uitgedaagd. Wat opviel
in de verklaringen was dat vooral het slachtoffer altijd begon door zijn
belager voor van alles en nog wat uit te maken. De verdachte had op school al
meerdere keren zijn mentor en andere leraren ingelicht maar er was zo te horen
door school niets mee gedaan. Uiteindelijk had de getergde verdachte dus erop
los geslagen. Misschien ergens wel te begrijpen, alleen was het gebruikte
geweld echt buiten proportie en dus vonden we het als Openbaar Ministerie van
belang om deze jongen voor de rechter te laten komen. In mijn strafeis heb ik
uiteraard wel rekening gehouden met de rol van het slachtoffer in het hele
gebeuren.
Pesten blijft een
terugkerend thema. In de week van 21 tot en met 25 september is het de week tegen het pesten. Het schooljaar is dan
alweer een paar weken aan de gang. Ik hoop voor Jordi dat hij snel zijn weg naar huis heeft kunnen vervolgen en nu op school niet
dagelijks wordt geconfronteerd met de pestkoppen uit het zwembad. Pubers die
zelf denken dat ze grappig zijn en om het hardst hun best doen om de lolligste
van het hele stel te zijn. Pestkoppen van wie ik me afvraag of ze überhaupt
stil staan bij wat het effect kan zijn van hun woorden. Motherfuckers!
Wat erg dat dit slachtoffer dan alsnog vervolgd is en een strafeis te horen krijgt. Waarmee ik niet wil goedpraten dat je iemand in elkaar mag slaan hoor. Ik vraag me af welke straf het 'slachtoffer' heeft gekregen.
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenDank je wel voor je reactie Jet. Ik begrijp ook wel dat deze gedachte bij je opkomt. Het gebruikte geweld was alleen zo grof dat het niet in verhouding stond. Vandaar dat we de zaak aan de rechter hebben voorgelegd.
BeantwoordenVerwijderen