“Let the road”

“Jordi is een homo! Jordi is een homo! Jordi is een motherfucker!” schalde door de ruimte met kleedhokjes. Ik was in een van de plaatselijke zwembaden en stond uit te puffen en me af te drogen na ruim twee kilometer zwemmen. Op vakantie ben ik begonnen met baantjes trekken en het bevalt me zo goed dat ik eenmaal terug in Nederland fanatiek verder ben gegaan. Ik was alleen dit keer niet op het speciale “baantjes trekken”-tijdstip gegaan maar op een moment dat er ook recreatief gezwommen kon worden. En een stel tieners vond het dus op dat moment nodig om één van hun leeftijdsgenoten tijdens het omkleden te “trakteren” op wat vals gezang dat vooral pesterig en gemeen overkwam. Jordi liet dan ook niets van zich horen.

Ik stelde me voor dat Jordi alleen in zijn kleedhokje zat en op het bankje naar de deur zat te staren, moed verzamelend voor het moment dat hij eruit zou gaan en zich langs de pestkoppen zo snel mogelijk een weg naar buiten, naar huis, probeerde te banen. En ik bedacht me dat Jordi misschien blij was geweest met zes weken vakantie en als een berg op zag tegen het nieuwe schooljaar.

Voor mijn zoon, net elf geworden, is het schooljaar ook weer begonnen. Toen hij eind van het afgelopen schooljaar te horen kreeg bij wie hij in de klas zou komen was hij ook even van slag. Hij zou bij een jongen in de klas komen die hem al meerdere keren op het schoolplein had gepest. En zo “groot” als hij is, zo kwetsbaar is hij soms nog als het om dit soort dingen gaat. Ik praat er met hem over, bespreek hoe hij zich voelt en dat ook de dingen die hij soms zegt voor hem mogelijk grappend bedoeld zijn maar op anderen als pesten over kunnen komen.

Recent had ik op zitting een 13-jarige jongen die een leeftijdsgenootje op de middelbare school flink had toegetakeld. Hij had hem met zijn vuist in het gezicht en tegen het hoofd geslagen en had hem, toen hij op de grond lag ook nog tegen het hoofd getrapt. De jongen had flinke verwondingen opgelopen. Medeleerlingen hadden verklaard dat de twee elkaar al een paar maanden hadden uitgedaagd. Wat opviel in de verklaringen was dat vooral het slachtoffer altijd begon door zijn belager voor van alles en nog wat uit te maken. De verdachte had op school al meerdere keren zijn mentor en andere leraren ingelicht maar er was zo te horen door school niets mee gedaan. Uiteindelijk had de getergde verdachte dus erop los geslagen. Misschien ergens wel te begrijpen, alleen was het gebruikte geweld echt buiten proportie en dus vonden we het als Openbaar Ministerie van belang om deze jongen voor de rechter te laten komen. In mijn strafeis heb ik uiteraard wel rekening gehouden met de rol van het slachtoffer in het hele gebeuren.

Pesten blijft een terugkerend thema. In de week van 21 tot en met 25 september is het de week tegen het pesten. Het schooljaar is dan alweer een paar weken aan de gang. Ik hoop voor Jordi dat hij snel  zijn weg naar huis heeft kunnen vervolgen en nu op school niet dagelijks wordt geconfronteerd met de pestkoppen uit het zwembad. Pubers die zelf denken dat ze grappig zijn en om het hardst hun best doen om de lolligste van het hele stel te zijn. Pestkoppen van wie ik me afvraag of ze überhaupt stil staan bij wat het effect kan zijn van hun woorden. Motherfuckers!

Kijk en luister naar Rixton - Let the road