Games bevatten PEGI-leeftijdskwalificaties. Deze
kwalificaties worden op spellen aangegeven met logo’sZe
geven een van de volgende categorieën aan: 3, 7, 12, 16 en 18. Dit is een
betrouwbare indicatie van de geschiktheid van het spel met het oog op de
bescherming van minderjarigen. Bij de leeftijdsclassificatie wordt geen
rekening gehouden met de moeilijkheidsgraad of de vaardigheden die nodig zijn
om een spel te spelen (Bron: www.pegi.info.nl
Om een voorbeeld te noemen, het spel Grand Theft Auto V heeft als classificatie
18, oftewel, geen spel voor kinderen! En dat is niet zo raar want je kunt je
als personage binnen het spel behoorlijk gewelddadig gedragen.
Recent had ik op een meervoudige kinderzitting (een zitting met drie rechters) waar twee twaalfjarige jongetjes moesten voorkomen omdat zij een leeftijdsgenootje op zeer gewelddadige manier hadden beroofd van zijn telefoon en geld. Ze hadden vanaf een winkel de jongen gevolgd en in de gemeenschappelijke ruimte van de flat waar het slachtoffertje woonde hem overvallen. Daarbij hadden ze bivakmutsen opgedaan en hem geschopt en geslagen. Ik werd er stil van toen ik het las… twaalf jaar!! En een van de twee kwam al sinds zijn achtste veel in aanraking met de politie. Hij had een broer die al in een PIJ-maatregel (jeugd-TBS) loopt en de andere kinderen in het gezin hadden al langdurig onder toezicht gestaan. Moeder stond er alleen voor maar was niet echt goed geïntegreerd, alleen al doordat ze niet goed Nederlands spreekt. De zorg voor het gezin kon ze niet aan en daardoor trok ze zich terug door veel op bed te liggen. Haar twaalfjarige zoontje die nu terecht stond was al vanaf 2011 uit huis geplaatst geweest. Ik las over zeer zorgelijk gedrag. Weglopen, agressief naar groepsleiding en groepsgenoten, seksueel overschrijdend gedrag en een fixatie voor politie en wapens. En door verschillende dingen die hij thuis had meegemaakt, onder andere een arrestatieteam dat het huis binnenviel om zijn broer aan te houden, was hij zeer angstig en dat uitte zich in zelfbepalend, boos en agressief gedrag. Daarnaast werd gesteld dat hij een licht verstandelijke beperking had, evenals de drie oudste kinderen in het gezin die functioneren op laaggemiddeld/zwakbegaafd niveau.
Toen de rechters vroegen waarom hij en zijn vriendje het jongetje hadden beroofd vertelde hij dat ze GTA V aan het naspelen waren. “Misschien vindt u het raar dat ik het zeg mevrouw de rechter, maar ik speel dat spel best vaak tot een uurtje of drie ’s nachts”. Dat het slachtoffer nu, een paar maanden na de overval, nog steeds bang was om de straat op te gaan kon hij zich nauwelijks voorstellen. “Dan zorg je toch dat je met je vrienden naar buiten gaat of je zorgt ervoor dat je iets scherps bij je hebt!” was zijn reactie op de vraag hoe hij het zou ervaren als hem dit was overkomen. Om moedeloos van te worden, maar ook diep triest. En helemaal toen moeder het woord kreeg en ineens uit het niets aangaf dat haar zoontje er niets aan kon doen maar opgejut was door andere kinderen en in opdracht van hen dit had moeten doen. Ik vond het dan ook verfrissend toen de advocaat van het jongetje aangaf dat het voor zijn cliëntje het beste was als hij niet meer opgevoed zou worden door moeder en via de civiele rechter uit huis geplaatst zou blijven. Uitzonderlijk ook dat de advocaat dat in het bijzijn van moeder zei, maar hij stond het gezin al jaren bij en het ging hem duidelijk aan zijn hart dat hij nu ook voor de jongste telg bij de strafrechter moest komen.
GTA V naspelen, het dreunt nog steeds na in mijn hoofd… Ik ben eens gaan kijken op internet wat er gezegd wordt over het spelen van dit soort spelletjes. Op de site van Ouders.nl lees ik dat voor kinderen die 100% gezond zijn het spelen van gewelddadige games minder schadelijk zijn dan voor kinderen die wel dat soort problemen hebben. Voor kinderen met agressieproblemen, psychiatrische stoornissen (denk aan ADHD of aan autisme-verwante problemen) kan het spelen van dit soort spellen eerder tot problemen leiden. Als ik denk aan deze twaalfjarige verdachte lijkt deze stelling hier wel van toepassing. De leeftijdskwalificaties staan niet voor niets op dit soort spelletjes. Toch weet ik dat ook kinderen in de omgeving van mijn eigen kind deze spelletjes kennen en spelen. En ik ontkom er vrees ik niet aan dat ook hij op een zeker moment het wel eens zal spelen.
Twaalf jaar… nog
een paar maanden en dan wordt mijn elfjarige zo oud… Hij vindt zichzelf al heel
stoer, maar in wezen is hij nog zo klein, lief, onschuldig en onbevangen. Als
hij een boze droom heeft kruipt hij nog trillend tegen me aan met zijn
knuffeleend in zijn handjes. Ik hoop zo
dat dat niet wordt verpest door jongetjes die denken dat het stoer is om GTA V
na te gaan spelen…
Kijk en luister Jamiroquai - Virtual Insanity
Recent had ik op een meervoudige kinderzitting (een zitting met drie rechters) waar twee twaalfjarige jongetjes moesten voorkomen omdat zij een leeftijdsgenootje op zeer gewelddadige manier hadden beroofd van zijn telefoon en geld. Ze hadden vanaf een winkel de jongen gevolgd en in de gemeenschappelijke ruimte van de flat waar het slachtoffertje woonde hem overvallen. Daarbij hadden ze bivakmutsen opgedaan en hem geschopt en geslagen. Ik werd er stil van toen ik het las… twaalf jaar!! En een van de twee kwam al sinds zijn achtste veel in aanraking met de politie. Hij had een broer die al in een PIJ-maatregel (jeugd-TBS) loopt en de andere kinderen in het gezin hadden al langdurig onder toezicht gestaan. Moeder stond er alleen voor maar was niet echt goed geïntegreerd, alleen al doordat ze niet goed Nederlands spreekt. De zorg voor het gezin kon ze niet aan en daardoor trok ze zich terug door veel op bed te liggen. Haar twaalfjarige zoontje die nu terecht stond was al vanaf 2011 uit huis geplaatst geweest. Ik las over zeer zorgelijk gedrag. Weglopen, agressief naar groepsleiding en groepsgenoten, seksueel overschrijdend gedrag en een fixatie voor politie en wapens. En door verschillende dingen die hij thuis had meegemaakt, onder andere een arrestatieteam dat het huis binnenviel om zijn broer aan te houden, was hij zeer angstig en dat uitte zich in zelfbepalend, boos en agressief gedrag. Daarnaast werd gesteld dat hij een licht verstandelijke beperking had, evenals de drie oudste kinderen in het gezin die functioneren op laaggemiddeld/zwakbegaafd niveau.
Toen de rechters vroegen waarom hij en zijn vriendje het jongetje hadden beroofd vertelde hij dat ze GTA V aan het naspelen waren. “Misschien vindt u het raar dat ik het zeg mevrouw de rechter, maar ik speel dat spel best vaak tot een uurtje of drie ’s nachts”. Dat het slachtoffer nu, een paar maanden na de overval, nog steeds bang was om de straat op te gaan kon hij zich nauwelijks voorstellen. “Dan zorg je toch dat je met je vrienden naar buiten gaat of je zorgt ervoor dat je iets scherps bij je hebt!” was zijn reactie op de vraag hoe hij het zou ervaren als hem dit was overkomen. Om moedeloos van te worden, maar ook diep triest. En helemaal toen moeder het woord kreeg en ineens uit het niets aangaf dat haar zoontje er niets aan kon doen maar opgejut was door andere kinderen en in opdracht van hen dit had moeten doen. Ik vond het dan ook verfrissend toen de advocaat van het jongetje aangaf dat het voor zijn cliëntje het beste was als hij niet meer opgevoed zou worden door moeder en via de civiele rechter uit huis geplaatst zou blijven. Uitzonderlijk ook dat de advocaat dat in het bijzijn van moeder zei, maar hij stond het gezin al jaren bij en het ging hem duidelijk aan zijn hart dat hij nu ook voor de jongste telg bij de strafrechter moest komen.
GTA V naspelen, het dreunt nog steeds na in mijn hoofd… Ik ben eens gaan kijken op internet wat er gezegd wordt over het spelen van dit soort spelletjes. Op de site van Ouders.nl lees ik dat voor kinderen die 100% gezond zijn het spelen van gewelddadige games minder schadelijk zijn dan voor kinderen die wel dat soort problemen hebben. Voor kinderen met agressieproblemen, psychiatrische stoornissen (denk aan ADHD of aan autisme-verwante problemen) kan het spelen van dit soort spellen eerder tot problemen leiden. Als ik denk aan deze twaalfjarige verdachte lijkt deze stelling hier wel van toepassing. De leeftijdskwalificaties staan niet voor niets op dit soort spelletjes. Toch weet ik dat ook kinderen in de omgeving van mijn eigen kind deze spelletjes kennen en spelen. En ik ontkom er vrees ik niet aan dat ook hij op een zeker moment het wel eens zal spelen.
Kijk en luister Jamiroquai - Virtual Insanity
Het zoontje van een collega speelde jaren geleden Carmageddon.
BeantwoordenVerwijderen( https://nl.wikipedia.org/wiki/Carmageddon ).
Het jongetje was 10 jaar. Vriendelijk, aardig, keurig netjes opgevoed. Ik kende hem goed. Ik kwam er vaak, om storingen te verhelpen aan de computers van z'n ouders. Ik werkte dan tot diep in de nacht. De collega stond op 'n morgen stil en ernstig, bezorgd naast mij op de werkplek in het bedrijf.
"Wat vind jij er nou van. Ik kan hem er niet meer vanaf krijgen. Moet ik het verbieden of niet."
"Verbieden heeft geen zin," zei ik. "Je moet naast hem gaan zitten, en het hem uitleggen."
Het jongetje kwam op een avond toen de anderen al lang in bed lagen naast mij staan. "Hebt u de sleutels van Carmageddon", vroeg hij.
Ik haalde ze van de server. We speelden het spel terwijl ik het hem uitlegde.
Het strafrecht is in dezen volkomen ontoereikend.
De jongeren hebben geen referentiekader.
In het vonnis zou alleen een "shrimp"(gezinscoach) opgenomen moeten zijn.
De verplichting dat de ouders een controleerbare maximaal-optimale vertrouwensband met hun kinderen moeten handhaven.
Gebeurt dat niet dan komen ze in lange rijen voor de rechter.
Ook al zijn ze 35 of 55 jaar. Hun verstand is stil blijven staan.
Ze doen niets verwijtbaars. Ze gaan de gevangenis in.