Ik ben zo goed als klaar voor vertrek. Spullen in dozen,
dossiers op orde, en wegwijs in de digitale wereld van dossiers. We gaan
verhuizen! Het Amsterdamse parket verlaat per 17 juni na 26 jaar haar onderkomen aan de
Parnassusweg in Amsterdam. Het IJdok wacht… Een prachtige locatie met
fantastisch uitzicht.
Maar wat ik dan ga missen? De reuring voor het gebouw als je
aan komt rijden of even naar buiten gaat. Mensen die wachten op wat komen gaat,
cameraploegen en journalisten die bekende Nederlanders staan op te wachten die
bij de rechter moeten verschijnen, kleurrijk volk dat komt kijken naar
zittingen of zelf als slachtoffer, getuige, verdachte of belanghebbende zich
meldt. Er is hier altijd wel wat te doen voor de hoofdingang en in de centrale
hal. Maar ik ga ook de parketpolitie missen die elke dag vrolijk bij de
scanstraat staan, je vriendelijk gedag
zeggen en die hard werken voor de veiligheid binnen het gebouw. Ons nieuwe
onderkomen is alleen maar kantoorgebouw en heeft geen publieke functie meer.
Het is een behoorlijke klus om alles over te brengen naar
het IJdok. Al ruim een jaar worden
voorbereidingen getroffen om de verhuizing en de werkprocessen zo soepel
mogelijk te laten verlopen. Bijna alles is gaandeweg digitaal geworden. Als het
goed is sleep ik alleen de eerste periode na de verhuizing nog met papieren
dossiers, daarna moet alles met de computer gaan. Het is fascinerend wat er
allemaal komt kijken bij een operatie als deze.
Op het IJdok zitten al een aantal OM-onderdelen. Het wordt passen en meten en daarom is het voor velen ook de bedoeling om deels thuis te gaan werken. En ook dat vergt de nodige voorbereidingen zoals beveiligde verbindingen en arbo-verantwoorde werkplekken op je thuisadres. En ook het opnieuw inrichten en indelen van het IJdok is een klus zodat alle onderdelen daar straks een plek hebben. Je wilt overigens niet weten wat er allemaal in het kantoorgebouw aan de Parnassuweg is verzameld in 26 jaar. Kerstversiering, koffieapparaten, stereo-installaties, fotolijsten, ventilatoren, magnetrons, koelkasten, boeken, portretten van de koninklijke familie, planten, potten, en zo nog een heleboel meer.
Het gaat wel een beetje met horten en stoten. Het gebouw en het uitzicht aan het IJdok is een stuk beter, maar het heen en weer reizen tussen kantoor en zittingen is iets waar velen tegenop zien. Ik hoop maar dat het snel went, en dat dat pendelen wel mee blijkt te vallen… Vooralsnog neem ik echt wel met pijn in mijn hart afscheid van mijn uitzicht op opstijgende vliegtuigen… Maar wegvarende boten is misschien ook wel inspirerend. We zullen zien… Dag Parnassusweg!
Het zal wel heel anders worden. De rechtbank blijft namelijk
wel op de Parnassusweg. Nog even in het huidige gebouw maar dat gaat al snel
tegen de vlakte en dan verplaatsen de zittingen zich naar een tijdelijk gebouwd
zalencomplex achter de “E-toren”. Die E-toren blijft overigens als enige staan,
wordt “natuurmonument” geloof ik. En in 2020 moet er een prachtige nieuwe
rechtbank staan (zie rijksvastgoedbedrijf).
Ik ga het missen hier, niet zozeer de kantoorruimte want die is niet echt
fantastisch. Ramen kunnen niet open en het luchtcirculatiesysteem is
waardeloos. Je hebt het hier per definitie te warm of te koud, iets behagelijks
er tussen in bestaat niet.
Maar wat ik dan ga missen? De reuring voor het gebouw als je
aan komt rijden of even naar buiten gaat. Mensen die wachten op wat komen gaat,
cameraploegen en journalisten die bekende Nederlanders staan op te wachten die
bij de rechter moeten verschijnen, kleurrijk volk dat komt kijken naar
zittingen of zelf als slachtoffer, getuige, verdachte of belanghebbende zich
meldt. Er is hier altijd wel wat te doen voor de hoofdingang en in de centrale
hal. Maar ik ga ook de parketpolitie missen die elke dag vrolijk bij de
scanstraat staan, je vriendelijk gedag
zeggen en die hard werken voor de veiligheid binnen het gebouw. Ons nieuwe
onderkomen is alleen maar kantoorgebouw en heeft geen publieke functie meer.
Op het IJdok zitten al een aantal OM-onderdelen. Het wordt passen en meten en daarom is het voor velen ook de bedoeling om deels thuis te gaan werken. En ook dat vergt de nodige voorbereidingen zoals beveiligde verbindingen en arbo-verantwoorde werkplekken op je thuisadres. En ook het opnieuw inrichten en indelen van het IJdok is een klus zodat alle onderdelen daar straks een plek hebben. Je wilt overigens niet weten wat er allemaal in het kantoorgebouw aan de Parnassuweg is verzameld in 26 jaar. Kerstversiering, koffieapparaten, stereo-installaties, fotolijsten, ventilatoren, magnetrons, koelkasten, boeken, portretten van de koninklijke familie, planten, potten, en zo nog een heleboel meer.
Het gaat wel een beetje met horten en stoten. Het gebouw en het uitzicht aan het IJdok is een stuk beter, maar het heen en weer reizen tussen kantoor en zittingen is iets waar velen tegenop zien. Ik hoop maar dat het snel went, en dat dat pendelen wel mee blijkt te vallen… Vooralsnog neem ik echt wel met pijn in mijn hart afscheid van mijn uitzicht op opstijgende vliegtuigen… Maar wegvarende boten is misschien ook wel inspirerend. We zullen zien… Dag Parnassusweg!
Reacties
Een reactie posten