"Old Man"

Afgelopen week had ik een landelijk OM-overleg over opsporingsberichtgeving. Voordat we begonnen met de agendapunten zaten we wat te praten met elkaar en vertelde één van de aanwezigen dat hij recent iemand had ontmoet uit zijn middelbare schooltijd. Ze hadden elkaar 30 jaar niet gezien en hadden herinneringen opgehaald aan elkaar. Het beeld dat ze van elkaar hadden uit die tijd was compleet anders dan het beeld dat ze van zichzelf hadden gehad uit die periode. Een andere aanwezige zei toen lachend “Goh, ja, dan moet je ineens je jeugd heroverwegen”.

Je jeugd heroverwegen… de woorden bleven bij me hangen. Ik vond het zo mooi gesproken. Als we al komen tot het overwegen van onze jeugd, dan is het nog een stap verder als je dat ook nog eens gaat heroverwegen.

Komende week heb ik twee meervoudige kamer-zittingen. De verdachten die zich bij de drie rechters moeten verantwoorden zijn allemaal minderjarige jongens. Ze worden verdacht van verschillende feiten zoals straatroven, bedrijfsinbraken, woninginbraken, in het bezit zijn van cocaine en het voorhanden hebben van vals geld. Ik heb me, zoals altijd, bij het voorbereiden van de zaken verdiept in de rapportages van de Raad voor de Kinderbescherming en Bureau Jeugdzorg. Ik lees over betrokken ouders, gescheiden ouders, ouders die de Nederlandse taal niet goed spreken, vaders die niet goed meer weten wat ze met hun zonen aan moeten. En ik bedenk me hoe deze jongens over een jaar of 20 terug zullen kijken op deze fase van hun jeugd. Zijn ze tegen die tijd ook vader en maken ze zich zorgen over hun eigen kroost? Zijn ze dan brave burgers met spijt van wat ze anderen hebben aangedaan? En als ze horen hoe anderen op dat moment tegen ze aankeken, zijn ze dan bereid hun jeugd te heroverwegen?

November 1974
Afgelopen week was ik met mijn liefde even in Brussel. Tijdens de lunch kwamen we te spreken over onze jeugd en onze ouders. Ineens merkte ik dat ik een brok in mijn keel kreeg en even wegkeek om mijn tranen te verbijten. Ineens schoten die woorden weer door mijn hoofd... Ik vroeg me af hoe mijn vader, intussen bijna 21 jaar dood, mij zag toen ik klein was. En of hij had verwacht dat ik zo zou worden als ik nu ben… Wat was zijn beeld van mij? Zou ik naar aanleiding daarvan mijn jeugd hebben moeten heroverwegen?

Nu ik dit schrijf is het vaderdag. Mijn zoon heeft twee tegoedbonnen voor zijn vader gemaakt en gaat die zo geven. Eén voor een keer de auto wassen en de andere bon voor kusjes en knuffels…. Ik zou willen dat ik ze ook nog kon maken en geven aan mijn vader. Damn… wat zou ik graag de kans hebben om vandaag bij hem langs te kunnen en samen met hem mijn jeugd te heroverwegen…

Kijk en luister Neil Young - Old Man

Reacties

  1. Ik begrijp je gevoel. Als... Wat zou ik graag... Tsja. Belangrijker lijkt mij om soms jezelf te heroverwegen zoals je nú bent. En daarbij met dezelfde ogen naar jezelf te kijken als jij naar jouw kind zou kijken: met dezelfde warme genegenheid, empathie, een lichte relativering en vergevingsgezindheid. Dikke kans dat je dan ziet wat jouw Pa nu in jou zou zien. Hij zou trots zijn als een aap met zeven... Ehhh... Staarten.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Mooi geschreven Larsmannetje66! Ik heroverweeg het verleden en heden vanaf nu met enige regelmaat ;-)

      Verwijderen

Een reactie posten