"Uncertain smile"

Mijn leven stond afgelopen week in het teken van huiselijk geweld. Zakelijk gezien dan… privé gelukkig niet. Op dat vlak was het prima in orde. Maar op werk had ik een politierechterzitting waar 7 verdachten op stonden die allemaal verdacht werden van het plegen van strafbare feiten jegens hun (ex)partner. Het strafbare gedrag betrof voornamelijk mishandelen en bedreigen van de (voormalig) “geliefde”.

Daarnaast gaf ik toestemming om een jongeman aan te houden buiten heterdaad omdat hij ervan verdacht wordt meerdere malen een dame te hebben mishandeld waarbij zij zegt dat hij haar vriend is maar er intussen ook een man op leeftijd is die zegt een relatie met hem te hebben en er ook nog wat andere dames zijn in wiens leven de verdachte een wat dubieuze rol lijkt te spelen.

Bij de zitting zat de zaal vol met ongeveer 30 mensen die werken bij hulpverlenende instanties die ingeschakeld kunnen worden in situaties van huiselijk geweld. Er waren mensen van de politie, de reclassering, de Raad voor de Kinderbescherming, Veilig Thuis en soortgelijke instanties. Ze waren uitgenodigd om op zitting te zien hoe wij met dit soort zaken om gaan en welke informatie op een zitting besproken wordt.

Wat mij elke keer weer opvalt bij dit soort zaken is dat in sommige gevallen de vrouwen echt krengen zijn. Zij halen het bloed onder de nagels van de heren vandaan waardoor de man in kwestie op een zeker moment uit machteloosheid zijn handen laat wapperen. Je gedragen als kreng is niet strafbaar, slaan, schoppen, de keel dicht knijpen, aan haren trekken en bedreigen wel. En dan zit de man als verdachte dus voor de rechter. Ik hou rekening met dit soort situaties in de eis die ik formuleer op zitting. En het komt ook echt wel voor dat ik een vrijspraak vraag of de rechter vraag iemand wel schuldig te verklaren maar geen straf op te leggen. Je kunt je afvragen waarom we als OM dan zulke zaken naar zitting brengen. Wij vinden dat zaken die wel door een rechter beoordeeld moeten worden.  De rechter moet hierin beslissen. En soms heeft een zitting op beide echtelieden ook zoveel impact dat ze beiden hun lesje hier wel van leren. En ook dat via het strafrecht therapie opgelegd wordt waardoor ze beiden beter leren omgaan met hun frustraties en elkaar.

Overigens staat voor mij duidelijk vast dat het strafrecht echt niet altijd de oplossing is voor huiselijk geweld. Het tweede opvallende aan dit soort zaken vind ik namelijk dat je in veel gevallen ziet dat de relatie in stand blijft na het gebruik van heftig geweld. Met regelmaat komen we in dit soort dossiers brieven tegen van slachtoffers die schrijven dat ze hun aangifte in willen trekken omdat ze nog of weer samen zijn en dat dit nooit de bedoeling is geweest. Je moet je dan afvragen of het niet juist een rol is voor de hulpverlening om dit soort relationele problemen aan te pakken.

In het geval van de jongeman die ik aan heb laten houden gaat het om een “stel” dat al jarenlang met elkaar om gaat en de dame laat hem keer op keer weer toe in haar leven. Moet je dan het strafrecht in zetten als het “slachtoffer” niet gered lijkt te willen worden? In dit geval wat mij betreft wel ja. Want de dame is tegelijkertijd doodsbang voor hem, durft hem ook niet uit haar leven te weren, is ook mogelijk wel verslaafd aan zijn aandacht (in goeie doen is hij blijkbaar heel aantrekkelijk voor haar) maar ze is niet bij machte om echt de deur voor hem dicht te houden. En haar omgeving maakt zich daar ernstige zorgen over. Daarnaast liegt zijn strafblad er ook niet om. Kortom, alle reden wat mij betreft om het strafrecht in te zetten. En als bijkomend effect hoop ik echt dat zij voorgoed los komt van hem en dat haar omgeving, inclusief vader en moeder, daar hun rol in gaan pakken.

Ik denk dat in iedere gezonde relatie er wel eens een fors meningsverschil is, zoniet een goede heftige ruzie. En dat het kan knallen van ellende op zo’n moment waar de buren dan hun vraagtekens bij zetten. Maar je gaat de grens over als je je partner fysiek te lijf gaat of psychisch kapot maakt. En helemaal wanneer de kinderen getuige zijn daarvan. Ook dat is wat mij betreft een reden om het strafrecht in te zetten. Kinderen zijn afhankelijk van de goede zorg en liefde van hun ouders. Zij verdienen een veilige basis. Als vader zich niet kan beheersen en moeder slaat, torn je aan die veilige basis. Het lijkt me belangrijk dat er dan wordt ingegrepen. En als het niet anders kan, dan dus via het strafrecht.

Kijk en luister The The - Uncertain Smile 

Reacties