Mijn leven stond
afgelopen week in het teken van huiselijk geweld. Zakelijk gezien dan… privé
gelukkig niet. Op dat vlak was het prima in orde. Maar op werk had ik een
politierechterzitting waar 7 verdachten op stonden die allemaal verdacht werden
van het plegen van strafbare feiten jegens hun (ex)partner. Het strafbare
gedrag betrof voornamelijk mishandelen
en bedreigen van de (voormalig) “geliefde”.
Daarnaast gaf ik
toestemming om een jongeman aan te houden buiten heterdaad omdat hij ervan
verdacht wordt meerdere malen een dame te hebben mishandeld waarbij zij zegt
dat hij haar vriend is maar er intussen ook een man op leeftijd is die zegt een
relatie met hem te hebben en er ook nog wat andere dames zijn in wiens leven de
verdachte een wat dubieuze rol lijkt te spelen.
Bij de zitting
zat de zaal vol met ongeveer 30 mensen die werken bij hulpverlenende instanties
die ingeschakeld kunnen worden in situaties van huiselijk geweld. Er waren
mensen van de politie, de reclassering, de Raad voor de Kinderbescherming, Veilig Thuis en soortgelijke instanties. Ze waren uitgenodigd om op
zitting te zien hoe wij met dit soort zaken om gaan en welke informatie op een
zitting besproken wordt.
Wat mij elke keer
weer opvalt bij dit soort zaken is dat in sommige gevallen de vrouwen echt
krengen zijn. Zij halen het bloed onder de nagels van de heren vandaan waardoor
de man in kwestie op een zeker moment uit machteloosheid zijn handen laat
wapperen. Je gedragen als kreng is niet strafbaar, slaan, schoppen, de keel
dicht knijpen, aan haren trekken en bedreigen wel. En dan zit de man als
verdachte dus voor de rechter. Ik hou rekening met dit soort situaties in de
eis die ik formuleer op zitting. En het komt ook echt wel voor dat ik een
vrijspraak vraag of de rechter vraag iemand wel schuldig te verklaren maar geen
straf op te leggen. Je kunt je afvragen waarom we als OM dan zulke zaken naar
zitting brengen. Wij vinden dat zaken die wel door een rechter beoordeeld
moeten worden. De rechter moet hierin
beslissen. En soms heeft een zitting op beide echtelieden ook zoveel impact dat
ze beiden hun lesje hier wel van leren. En ook dat via het strafrecht therapie
opgelegd wordt waardoor ze beiden beter leren omgaan met hun frustraties en
elkaar.
Overigens staat
voor mij duidelijk vast dat het strafrecht echt niet altijd de oplossing is
voor huiselijk geweld. Het tweede opvallende aan dit soort zaken vind ik
namelijk dat je in veel gevallen ziet dat de relatie in stand blijft na het
gebruik van heftig geweld. Met regelmaat komen we in dit soort dossiers brieven
tegen van slachtoffers die schrijven dat ze hun aangifte in willen trekken
omdat ze nog of weer samen zijn en dat dit nooit de bedoeling is geweest. Je
moet je dan afvragen of het niet juist een rol is voor de hulpverlening om dit
soort relationele problemen aan te pakken.
In het geval van
de jongeman die ik aan heb laten houden gaat het om een “stel” dat al jarenlang
met elkaar om gaat en de dame laat hem keer op keer weer toe in haar leven. Moet
je dan het strafrecht in zetten als het “slachtoffer” niet gered lijkt te
willen worden? In dit geval wat mij betreft wel ja. Want de dame is
tegelijkertijd doodsbang voor hem, durft hem ook niet uit haar leven te weren,
is ook mogelijk wel verslaafd aan zijn aandacht (in goeie doen is hij blijkbaar
heel aantrekkelijk voor haar) maar ze is niet bij machte om echt de deur voor
hem dicht te houden. En haar omgeving maakt zich daar ernstige zorgen over.
Daarnaast liegt zijn strafblad er ook niet om. Kortom, alle reden wat mij betreft om
het strafrecht in te zetten. En als bijkomend effect hoop ik echt dat zij
voorgoed los komt van hem en dat haar omgeving, inclusief vader en moeder, daar
hun rol in gaan pakken.
Ik denk dat in
iedere gezonde relatie er wel eens een fors meningsverschil is, zoniet een
goede heftige ruzie. En dat het kan knallen van ellende op zo’n moment waar de
buren dan hun vraagtekens bij zetten. Maar je gaat de grens over als je je
partner fysiek te lijf gaat of psychisch kapot maakt. En helemaal wanneer de
kinderen getuige zijn daarvan. Ook dat is wat mij betreft een reden om het
strafrecht in te zetten. Kinderen zijn afhankelijk van de goede zorg en liefde
van hun ouders. Zij verdienen een veilige basis. Als vader zich niet kan
beheersen en moeder slaat, torn je aan die veilige basis. Het lijkt me
belangrijk dat er dan wordt ingegrepen. En als het niet anders kan, dan dus via
het strafrecht.
Kijk en luister The The - Uncertain Smile
Kijk en luister The The - Uncertain Smile
Reacties
Een reactie posten