"Show me love"

Vrijdagavond, ergens rond half elf, stapte ik mijn verleden binnen. Ongeveer 25 jaar na dato stond ik ineens weer aan de bar in de "discobar" uit mijn studententijd en stonden daar ook alle gezichten die er 25 jaar geleden ook stonden. Het was een feest om iedereen weer te zien. De aanleiding was het afscheid van de portier die 43 jaar lang ons allemaal zag komen en gaan. Door de staat van dienst van deze markante verschijning waren van heinde en verre mensen uit het verleden naar de afscheidsavond gekomen. Ingevlogen vanaf Mallorca, vanuit Singapore, Zwitserland maar ook dichter bij huis vanuit alle windstreken in Nederland. 

25 jaar later, 25 jaar ouder, 25 jaar banen verder, 25 jaar avonturen verder, 25 jaar relaties en scheidingen verder, 25 jaar verder met het verlies van dierbaren, kortom 25 jaar ervaringen verder. En bijna allemaal intussen ook vader en/of moeder, al geloof ik niet dat de aanwezigen op dat moment daarmee bezig waren. Het was vooral herinneringen ophalen en bier drinken. Dat alles omlijst met de hits van 25 jaar geleden want de DJ's van toen waren ook weer op het DJ-meubel geklommen. 

Er werd echt wel geïnformeerd naar het thuisfront, naar de (ex-)partner en de kinderen. En de vaders stond op zondag ook nog Vaderdag te wachten. Prachtig contrast in zo'n weekend, de ene avond weer student, een dag om bij te komen en dan weer een dag later "vaderen" met alles erop en eraan:-). 

Ik ging erheen met mijn vriendinnen uit die tijd, met wie er nog altijd contact is. Ik moest me haasten om op tijd te zijn. Ze stonden me al op te wachten toen ik aankwam. Ik kwam van het werk en had die middag een snelrechtzitting gehad die flink was uitgelopen.

Een snelrechtzitting is een politierechterzitting die bestaat uit zaken waarbij de verdachte maximaal 14 dagen eerder door de politie is aangehouden. De verdachte zit nog in voorlopige hechtenis want hij of zij is voorgeleid aan de rechter-commissaris (rc) en deze heeft besloten dat de verdachte in ieder geval nog 14 dagen langer moet vast blijven zitten. Daarna moet de verdachte dan eigenlijk naar de raadkamer, drie rechters die zullen beslissen of een verdachte nog langer moet blijven vast zitten. Maar bij een snelrechtzaak zorgen we ervoor dat een verdachte niet naar de raadkamer gaat maar dat hij of zij zich meteen moet verantwoorden bij een enkelvoudige rechter (een rechter die alleen recht spreekt) en dan ook meteen hoort welke straf hij of zij krijgt voor hetgeen waar hij van verdacht wordt. 

Op een enkelvoudige snelrechtzitting staan mensen die verdacht worden van het plegen van een feit waar niet meer dan een jaar gevangenisstraf voor geëist zal worden. Tijdens de voorgeleiding bij de rc wordt aan de verdachte en zijn/haar advocaat gevraagd of ze akkoord gaan met snelrecht. Akkoord gaan betekent dat er geen onderzoek meer gedaan hoeft te worden in de zaak. Dus er hoeven bijvoorbeeld geen getuigen meer gehoord te worden, of DNA-onderzoek gedaan te worden. Het gaat om een zaak die klaar is, het bewijs ligt er volgens het OM en alle stukken zitten in het dossier die nodig zijn voor de rechter om recht te spreken.

De middag liep uit omdat er aardig wat verdachten op zitting stonden die bijgestaan werden door een tolk omdat ze geen Nederlands spraken. Onder andere twee Roemenen die samen verdacht werden van zakkenrollen, en een man en een vrouw uit België die samen verdacht werden van een hele strooptocht langs winkels en daar van alles zouden hebben gestolen. Kortom, een bont gezelschap. 

Wat me opviel was dat de drie mannen allemaal behoorlijke strafbladen hadden. Mooi is dat we tegenwoordig bij Europese landen kunnen opvragen of onze verdachten bij hen bekend zijn als veroordeelden. Al snel weet je dan of ze voor het eerst op "boevenpad" zijn of dat ze meer op hun geweten hebben. Al deze mannen waren bekend, en hadden flinke strafbladen in het buitenland. Een van hen had zelfs bij de rc gemeld dat stelen zijn beroep was. Hij trok rond in Europa en rolde overal zakken. Recent was hij in een ander Europees land vrij gekomen na ruim twee jaar gevangenisstraf maar binnen een paar maanden had hij zijn "oude vak" weer opgepikt. Wonderlijk dan toch dat ze allemaal tijdens het bespreken van hun persoonlijk omstandigheden ineens emotioneel gingen vertellen dat ze het zwaar vonden om vast te zitten want zo konden ze hun kinderen niet zien. Thuis werd er op ze gewacht. En zondag zou het Vaderdag zijn.... 

oktober 1971

Ik had niet echt medelijden met deze figuren. Als je het vaderschap zo belangrijk vindt, hoezo neem je dan het risico opgepakt te worden en vast te komen zitten? En niet één keer maar voortdurend. Hoe verantwoordelijk ben je als je zelf zegt dat stelen je beroep is? De rechter veroordeelden alle mannen tot langere gevangenisstraffen. Geen Vaderdag thuis dus voor deze mannen. Wel sneu voor de kinderen... kunnen ze hun vader niet laten weten hoe belangrijk hij voor ze is. Het is en blijft immers hun vader. Ik zou willen dat ik die van mij nog had kunnen vertellen hoe belangrijk hij voor me was, maar helaas, hij is er al bijna 22 jaar niet meer... 25 jaar geleden dus nog net wel...

Kijk en luister Robin S - Show Me Love