"Donker Hart"

Tegenslag, verdriet, mensen die dat veroorzaken, het overkomt ons allemaal. En toch hakt het er, bij mij in ieder geval, soms weer zo keihard in. Dat je bijna niet meer weet waar je het moet zoeken, misschien wel alleen maar op bed wil liggen met een kussen over je heen. Dat je bang bent om te gaan slapen omdat je weet dat bij het ontwaken, veelal dan veel te vroeg, de harde werkelijkheid zich weer meldt. Dat je je afvraagt hoe je dit in vredesnaam moet overleven, waarom het steeds weer moet en of het niet een keer anders kan. 

Doorleven is de enige mogelijkheid. Met de tijd zal pijn en verdriet slijten, maar het levert wel littekens op. Soms zie ik op kinderzittingen minderjarige verdachten die voor hun leeftijd al veel te veel littekens hebben. Heel af en toe denk ik dan "ach arme ziel, kom bij mij wonen, ik zal goed voor je zorgen en je de warmte, veiligheid en liefde geven die je verdient". Maar ik besef ook altijd vrij snel dat ik daar niet aan moet beginnen omdat ik simpelweg daar de tijd en thuissituatie niet voor heb.

Een paar weken geleden sprak ik op de Parade af met nichten en neven, een intussen jaarlijks terugkerend avondje. Dit keer vertelde de vrouw van mijn neef dat ze eindelijk de vergunning hadden gekregen om te gaan bouwen op hun land. Ze wonen op een boerderij met veel grond erom heen en de kinderen zijn bijna allemaal uit huis. Een paar jaar geleden hadden ze een vriend van één van de kinderen in huis genomen die een slechte thuissituatie had. Intussen, 7 jaar verder, woonde hij nog steeds bij hen. Ze hadden best één en ander met hem te stellen gehad. Maar het had ze wel getriggerd dat er veel meer kinderen zijn die het thuis moeilijk hebben en waar ouders niet hun rol kunnen of willen pakken. En dit had geleid tot het plan om op hun grond studio's te gaan bouwen waar jongeren kunnen komen wonen die een veilige plek nodig hebben. Ik heb met grote bewondering zitten luisteren naar hun plannen, hun ideeën, hun inzichten en hun drive om dit voor anderen te willen betekenen. Hoe bijzonder, en wat moeten we dit soort mensen koesteren wat mij betreft. Kinderen zijn immers nog te jong om veel littekens te moeten dragen.

Die littekens... Ik sprak er met dierbare mensen in mijn omgeving over. De één verwoorde het als de vaas die stuk valt, die je lijmt maar waar je altijd de barsten blijft zien. De ander kwam met het prachtige verhaal van de jongen met woedeaanvallen. Zijn vader gaf hem een hamer en spijkers en de opdracht om elke keer als hij weer zo'n aanval op voelde komen een spijker in de muur te slaan in plaats van het afreageren van zijn woede op de mensen in zijn omgeving. De eerste dagen gingen er veel spijkers in de muur, maar na verloop van tijd werd het steeds minder. De jongen kreeg door dat het makkelijker was om zijn woede onder controle te houden dan spijkers in de muur te slaan. En op een dag ging hij blij naar zijn vader en vertelde dat hij die dag geen spijkers meer had geslagen en had geleerd zijn woede te beheersen. Zijn vader was trots en gaf hem de opdracht om vanaf nu elke dag dat hij zijn woede in toom kon houden een spijker uit de muur te halen. Op de dag dat er geen spijkers meer in de muur zaten riep hij zijn vader weer. Samen keken ze naar de muur, vader prees hem maar zei hem ook eens goed te kijken naar de muur... er zaten allemaal gaten in en de muur zou er nooit meer zo uitzien als eerder. En vader vertelde zijn zoon dat het hetzelfde is als wanneer je dingen zegt in een boze bui, woorden (en soms daden) zijn net als spijkers en ze laten wonden achter. Het maakt niet uit hoe vaak je sorry zegt, littekens zullen minder zichtbaar worden maar ze zullen nooit volledig verdwijnen.

Ik gun al die kinderen een plek waar littekens kunnen helen, al zullen ze nooit echt verdwijnen. En soms is het voor een volwassen persoon al zo lastig om uit zelfbescherming weg te lopen van de persoon die littekens veroorzaakt, voor een kind dat afhankelijk is is dat nog veel lastiger.
En de persoon die de littekens veroorzaakt... hoe jonger de persoon hoe groter de kans dat diegene nog kan leren om anders om te gaan met dingen die dwars zitten? Een donker hart wil niet meteen zeggen dat alles dan maar meteen zinloos of over is... maar je moet wel weten of leren dat er grenzen zijn.

Kijk en luister Bløf - Donker Hart