Misschien moet ik even uitleggen hoe ik hier nou bij kom. Allereerst speelt Gerard Ekdom een rol. In de auto naar werk donderdagochtend meldt hij dat de documentaire die avond op TV is bij Canvas. Ik denk er gelukkig later op de dag aan zodat ik niet vergeet de opname ervan te plannen. Dus als ik vrijdagavond, na een lange dag werk met onder andere een kinderzitting, thuis met een glas wijn op de bank plof besluit ik om de opname te gaan kijken.
"I never wanted to be someone else. I wanted to be a star and I wanted people to love me and recognise me in the street. As a child I wanted that, but I never really wanted to be someone else" hoor ik George al snel vertellen. Erkenning krijgen voor wie je bent en voor het feit dat je goed bent zoals je bent, willen we dat niet allemaal, en jongeren misschien wel in het bijzonder?
Het begin van mijn middelbare schooltijd was ongeveer het einde van Wham en het begin van de solocarriere van George Michael. Op school leerden we van meneer Berrier, de muziekleraar, alle liedjes van The Beatles (ik ben hem er nog steeds zo intens dankbaar voor!!). Thuis luisterde ik, zittend in de zon in het open raam van mijn tienerkamer, naar de BASF en TDK-casettebandjes die mijn broer voor me had opgenomen. Onder andere George schalde uit mijn AudioSonic gettoblaster.De documentaire over George Michael laat naar mijn idee zien hoe het leven van een jonge jongen, hij was 18 toen Wham zijn eerste successen behaalde, op zijn kop komt te staan als hij beroemd wordt. Hoe het hem beperkt, beangstigt en hoe krachtig hij is door in de loop der jaren bij tijd en wijle te beseffen dat hij pas op de plaats moet maken.
Wat weet je nou helemaal als je 18 bent, hoe kun je op dat moment beseffen wat de gevolgen voor je verdere leven kunnen zijn van de dingen die je dan doet en de besluiten die je dan neemt? Gedurende het kijken naar de docu dwalen ook af en toe de verdachten van de kinderzitting van vanmorgen door mijn hoofd. De jongen van bijna 18 die was gaan beseffen dat veel drugsgebruik, drugsbezit en omgaan met de jongens die dealen hem niet een goeie toekomst zouden gaan brengen. Hij vertelde spontaan wat hij had meegemaakt in de afgelopen periode waardoor hij verkeerde keuzes had gemaakt en wat nu voor hem de trigger was om zijn leven weer te beteren. Ik denk aan hem als ik Mary J Blige over George Michael hoor zeggen: " Not only he is tagging to what is going on in the dark sides of his life, He happens to tell the thruth about who he is and what he is and what life is and he wasn't afraid to share that with us". Deze jongen van 18 nam op eigen kracht pas op de plaats. Zijn openheid,vastberadenheid en vastbeslotenheid maakten dat ik geen moment twijfelde aan hem en zijn toekomstplannen. Die zie ik niet meer terug als verdachte!
De docu gaat voort. The Beatles en George Michael blijken ook hier, net als in mijn tienerjaren, een perfecte combinatie als zowel Liam Gallagher als Elton John bij het nummer Praying for time de vergelijking trekken met John Lennon en George zelf aangeeft dat hij met Heal the Pain een Paul McCartney-nummer wilde schrijven en dat uiteindelijk ook samen met hem speelt en zingt.
En dan komt daar nog een van mijn andere muziekhelden tevoorschijn. Stevie Wonder vertelt welke boodschap hij wilde uitdragen met het nummer "They won't go when I go" dat George prachtig coverde. Stevie zegt "At the end of the day, we come alone in this world and we will die alone. And it is what we do in between that's gonna set how and what we will be remembered as and what we will be thinked about in spirit". Mijn gedachten dwalen weer even af naar één van de andere verdachten van de ochtend. Een jongen van 16 die in korte tijd diverse verkeersovertredingen had begaan en nu moest voorkomen voor een autoinbraak, een inbraak in een locker, een diefstal van een scooter (de sleutel daarvan zat in de jaszak van de jas die uit de locker was gehaald) en de mishandeling van een agent door hem fors tegen zijn knie te trappen bij een aanhouding. De verdachte toonde niet veel berouw en gaf me niet het idee dat dit de laatste keer was dat ik hem als verdachte tegen zou komen.
16 jaar oud/jong... vader achter in de zaal. Een vader die gelukkig nog gelooft in zijn zoon... en vertrouwen heeft dat het goed komt uiteindelijk...I won't let you down, I won't give you up, Gotta have some faith in the sound, It's the one good thing that I've got.
Ik kijk de documentaire af mijmer nog wat door... als alternatieve straf verplicht kijken naar "George Michael: Freedom"... en dan kom ik meekijken... om te kijken of zowel de levenslessen als de muzieklessen aankomen. Listen without Prejudice... en wie weet worden de cowboys dan angels...
Kijk en luister George Michael - Praying for time
Kijk en luister George Michael - Freedom '90
Kijk en luister George Michael - Faith
Kijk en luister George Michael & Paul McCartney - Heal the pain
Kijk en luister George Michael - They won't go when I go
Kijk en luister George Michael - Cowboys and Angels
Reacties
Een reactie posten