"Straight Ahead"

Dat mijn kat dit jaar mijn meest geziene 'collega' zou worden had ik in januari niet kunnen voorspellen. Terwijl ik dit schrijf tel ik na en besef dat ik intussen al negen maanden vrijwel al mijn werkzaamheden vanuit huis doe. AL NEGEN MAANDEN! Mijn toga heeft als uitvalsbasis niet meer de togakamer op kantoor maar hangt in mijn werkkamer aan een kledinghanger aan de zijkant van de kast. Mijn uitzicht is een wandrek met foto's van mijn geliefden, inspirerende quotes, krantenartikelen en een schema voor buikspieroefeningen (dat ik eigenlijk meer op ooghoogte zou moeten hangen). Weer eens wat anders dan de kale muur op de flexplekken op kantoor... nou ja, weer eens wat anders...Ik kijk dus al negen maanden dagelijks tegen dit rek aan. De foto's zijn afgelopen jaar wel wat gewijzigd. Het hele leven lijkt gewijzigd, en niet alleen voor mij.

2020, een jaar waarin privé op vele fronten de rust leek te keren. Geen zieke familieleden, niemand dichtbij die dood ging. Na twee jaar die in het teken stonden van een zieke broer en zijn overlijden was er nu een jaar van alles op een rij zetten. De dood liet mij relativeren, liet mij dit jaar, toen de eerste heftige emotie wat gezakt was, nog eens goed kijken of ik tevreden was met het leven dat ik leefde. En dat deed ik mede aan de hand van het mogen schrijven van een boek. Een bijzonder proces dat voor mij ook beslist therapeutische waarde had.

Vlak voor de wereld op slot ging had ik nog de rijkdom om op vakantie te kunnen naar Zanzibar. Een paradijs op aarde, turquoise zee en hagelwit zandstrand. Ik bevond me in een Bounty-reclame. Misschien dat daar, terwijl ik elke ochtend zat te schrijven aan mijn boek, het besef steeds meer doordrong dat het roer deels om moest. Misschien wel dat daar die woorden steeds meer tot me doordrongen van iemand die vlak voor die reis tegen me had gezegd "Is dit dan wat je echt wilt?"

Het roer om gooien is niet voor iedereen even eenvoudig. Wat te denken van de 35-jarige man die ontucht had gepleegd met een 14-jarig meisje? Ze waren 'serieus' verliefd op elkaar. Hij wilde aanvankelijk maar niet inzien dat dat irreëel was. Dat een 14-jarige meisje nog niet de gevolgen kan overzien van de seks die ze heeft met een volwassen man. Dat precies daarom het bij wet verboden is om seks te hebben met minderjarigen. De volwassen man bleef zelfs toen hij in voorlopige hechtenis zat het meisje nog liefdebrieven schrijven. Het meisje was zeer kwetsbaar en zat in een instelling. De man werd in september veroordeeld tot een gevangenisstraf

Ik zag hoeveel ellende een 19-jarige man aanrichtte toen hij dronken in een café in Laren de politie te lijf ging. Overmatig drankgebruik was die avond in het gezin waar hij uitkwam blijkbaar de normaalste zaak van de wereld geweest, want ook zijn vader en zijn 15-jarige broertje waren die avond onder invloed geweest en hadden de situatie nou niet bepaald positief beïnvloed. Op camerabeelden was te zien hoe de 19-jarige man meerdere keren een ter plaatse gekomen politieman in zijn gezicht trapte; karatetrappen leken het. Uit zelfverdediging had de politieman uiteindelijk zijn wapen getrokken en op zijn agressor geschoten. De collega van de politieman die hier slachtoffer werd van dit geweld, verklaarde hoe ze had gehandeld en hoe angstig ze was geweest:

“ Ik heb me direct ontfermd over mijn collega. Ik zag dat zijn gezicht flink bebloed was. Ik hoorde hem zeggen dat hij pijn had aan zijn kaken, dat hij zijn kaken niet meer op elkaar kreeg, dat hij pijn aan zijn neus had en dat zijn neus dik aan het worden was. Ik zag dat hij verward was. Ik hoorde dat hij ook verward sprak. Hij bleef dingen herhalen. Ik zag dat hij versuft was. Ik was bang dat hij flauw zou vallen. Hierom bleef ik met hem praten. Ik zag dat hij angstig was. Hij heeft mij stevig vastgepakt en wilde mij niet meer loslaten. Ik ben vervolgens met mijn collega naar de ambulance gegaan en wij zijn overgebracht naar het ziekenhuis alwaar hij onderzocht is. In de ambulance was hij veel vergeten en bleef hij vragen wat er gebeurd was. Hij vroeg mij bijvoorbeeld wat voor melding we gehad hadden. Tijdens het incident voelde ik mij ontzettend in het nauw gedreven en ik was bang voor het leven van mij en mijn collega omdat hij zo mishandeld werd. Ik was bang dat ik ook zo mishandeld zou worden. Ook voelde mij ontzettend machteloos dat ik niet in staat was om mijn collega te helpen..” 

Politiemensen die er zijn om het voor jou, voor mij, en voor iedereen in onze maatschappij veilig te maken en houden. Het is over het algemeen voor de meeste mensen een natuurlijke beweging om, als er gevaar dreigt, daarvan weg te lopen. Politiemensen zijn een hele bijzondere uitzondering op de regel. Zij moeten altijd op het gevaar en de ellende af. Daar zijn ze op geselecteerd, voor opgeleid, maar dat wil niet zeggen dat ze daarmee accepteren dat ze zelf het risico lopen daarbij het slachtoffer te worden van heftig geweld. Zij zijn de mensen die wij moeten koesteren in onze samenleving, waarvan we blij moeten zijn dat ze de orde komen herstellen als het uit de hand loopt. Op wie we trots moeten zijn en voor wie het zo belangrijk is om na een dag werken, waarin ze geconfronteerd worden met heel veel meer ellende dan de gemiddelde mens, veilig thuis te kunnen komen bij hun familie, gezin, vrouw, man, kinderen. Om op te kunnen laden en de volgende dienst weer scherp te kunnen zijn om ons allemaal te beschermen en helpen als we in nood zijn. Dit zijn niet de mensen die zelf in nood moeten komen…die bang moeten zijn voor hun leven en zich in het nauw gedreven voelen. Ik hoop dus maar dat deze jongeman, die intussen zijn straf uitzit die hij in maart opgelegd kreeg, het roer na detentie zal om gooien en de drank links zal laten liggen. 

"De aanhouding door de politie is voor mij het meest positieve geweest wat ik me kan bedenken". Woorden die ik een paar weken geleden in de zittingszaal hoorde vallen. Ze kwamen van een 24-jarige man die al lange tijd dealde in hard- en softdrugs en zelf zwaar verslaafd was aan wiet. Door de aanhouding was hij eindelijk in staat geweest af te kicken en weerstand te gaan bieden aan de druk die hij voelde van mensen voor wie hij de drugs moest dealen. In plaats van het uiterlijk van een zwaar vermagerde junk, zoals hij op foto's in het dossier stond, zat er nu een getraind lichaam voor me van een gezonde jonge kerel. Hij zag er goed uit, straalde weer, het contact met zijn ouders was hersteld, hij was de begeleider van de Reclassering dankbaar, had weer een baan en had het roer omgegooid. Het leven lachte hem weer toe. Ik eiste een straf waarbij hij niet meer terug de gevangenis in hoefde maar de goede weg kon blijven volgen, met hulp van de Reclassering.  

2020, het jaar waarin de wereld gedwongen tot stilstand is gekomen. Een jaar dat de geschiedenisboeken ingaat door Covid-19 en door Biden die Trump van zijn troon stoot.

Voor mij het jaar van het roer om, van het afronden van mijn boek 'Familiezaken' (in maart 2021 in de winkels), van een puber die zich nu dan echt aan het losmaken is van zijn ouders (met de nodige strubbelingen), van het verbreken van een relatie van een aantal jaren en het geluk en de liefde vinden bij iemand met wie ik heel heel oud hoop te worden. Op de vraag "is dit dan echt wat je wilt?" zeg ik nu volmondig "JA". Op naar 2021, volle koers recht vooruit!

Kijk en luister Kool & The Gang - Straight Ahead