"Play dead", verslag van opsluiting in een cel

Het was niet heel veel groter dan dat ene plastic stoeltje waar ik op plaatsnam, de eenpersoons-cel waarin ik werd opgesloten om geld in te zamelen voor Serious Request 2014. Rechtop zitten was de enige optie. Mijn benen in een hoek van 90 graden, want dieper was de cel niet. Mijn schouders hadden een bewegingsruimte van hooguit 40 cm aan weerszijden. Het was krap, klein en verre van comfortabel. De deur ging dicht en dat was het dan… alles voor het goede doel. 

Op de gang waren mijn collega’s nog bezig met het plaatsnemen in hun cel, er was nog veel rumoer en mijn deur was de enige die al dicht zat. Ik wilde eigenlijk ook nog wel even meegenieten van het gedoe en de hilariteit op de gang, klopte op mijn raampje maar niemand hoorde me. Dat was het moment dat ik even een lichte paniek voelde opkomen… mijn hemel, ik zat echt opgesloten!!

Na een minuut of tien verscheen één van de politiemannen aan mijn deur. Er was nog een tweepersoons-cel vrij, of ik daar wilde zitten in mijn eentje. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. De tweepersoons-cel was zo breed als twee plastic stoeltjes. De diepte was niet anders dan het eenpersoons-hok. Maar ik kon schuin zitten en daardoor mijn benen iets strekken. Alles voor het goede doel…

Omdat we als OM wilden dat mensen konden volgen hoe het ons verging had ik mijn mobiele telefoon bij me mogen houden. Zodoende kon ik twitterend verslag uitbrengen. Dat leidde wel snel tot opmerkingen, zowel positieve als negatieve. Het was niet echt, het was een farce, het was een beschamende actie van het OM want we waren aan het spotten met detentie. Maar ik kan verklappen dat ik het met mobiele telefoon ook al een behoorlijke uitdaging vond. En nee, het was inderdaad niet echt, we zaten daar vrijwillig, werden geen van allen verdacht van een strafbaar feit, maar wilden wel allemaal geld inzamelen voor het goede doel van Serious Request. Gelukkig waren de meeste reacties alleen maar positief. Mensen die trots op ons waren, ons sterkte wensten, meeleefden en uiteraard sponsorden! Het gaat om een doel dat dicht komt bij waar wij als OM in de dagelijkse praktijk mee geconfronteerd worden. Vrouwen en meisjes die slachtoffer worden van seksueel geweld. Ik schreef het ook al in mijn vorige stuk, wij leven gelukkig niet in een conflictgebied, maar ook in Nederland hebben we slachtoffers van dit soort geweld, en dan kunnen wij als OM iets betekenen. Dan kunnen we de slachtoffers bijstaan, bewijs verzamelen, de verdachte vervolgen en voor de rechter brengen.

Ik heb me verbaasd in dat hele kleine celletje, verbaasd over hoe vilein een paar mensen reageerden en niet helemaal wilden inzien dat op zo’n moment een beetje humor je de uren door kan slepen. In een cel zitten is inderdaad niet grappig, het is zwaar, en zeker in een arrestanten-cel in een bus. Op het politiebureau, een huis van bewaring of een gevangenis zijn de cellen groter, heb je meer bewegingsruimte en kun je ook nog liggen. Maar dat maakt “eenzame” opsluiting niet minder zwaar. Niet weg mogen, opgesloten zitten, is geconfronteerd worden met jezelf, met je gedachten, met je lichaam, met je geest. Het geeft je tijd dingen te overdenken en na te gaan waar je in het leven staat op dat moment.

Ik ben die confrontatie graag met mezelf aangegaan voor een mooi doel, voor het geld inzamelen voor vrouwen die hun leven lang misschien wel gevangen zitten in hun eigen lichaam omdat iemand anders heeft gedacht het recht te hebben gewelddadig letterlijk en figuurlijk binnen te mogen dringen. Ik geef ook toe dat ik de eerste was die weg ging en de bus weer verliet na 4 uur brommen (zie mijn videodagboek deel 1, deel 2, deel 3, deel 4, deel 5). Ik ben me bewust dat ik die luxe na vier uur had, en dat mensen die gevangen zitten die beslissing zelf niet kunnen nemen. Maar laten we daar niet bij vergeten dat zij verdacht worden van of veroordeeld zijn voor een strafbaar feit, dat ze dus zelf een rol hebben gespeeld in het feit dat ze achter de tralies zijn beland.

Ik hoop dat Coen, Domien en Gerard zoveel geld kunnen inzamelen dat veel slachtoffers mogelijk weer een beetje eigenwaarde kunnen terugvinden na hetgeen hen is overkomen. Wat zou het mooi zijn als iedereen nog even hierbij stil staat en inziet dat dit het doel was. Laten we tot woensdagavond allemaal op onze eigen manier nog proberen bij te dragen, en dat van elkaar waarderen!

P.S. We hebben meer dan €6000 opgehaald met het nachtje in de cel. Heel veel dank voor alle sponsors!

Kijk en luister Play Dead van Björk