Terecht zul je
als lezer wellicht denken, en dat ben ik ook met je eens. Zeker ook omdat
Charif het belachelijk vond dat hij stevig was vast gepakt toen hij niet mee
wilde lopen. En dat hij strak in de nekklem was genomen toen hij niet onder
controle te krijgen was. Hij was behoorlijk goed in alle schuld buiten zichzelf
leggen. Al gaf hij ook wel toe dat alles begonnen was met het stelen van dat
flesje drank. Charif kon alles prima
onder woorden brengen, het was beslist geen domme jongen. Hij was eigenlijk
best een bijdehand irritant mannetje. Maar ik had het rapport van de Raad voor
de Kinderbescherming gelezen en wist dat Charif het niet makkelijk had. Ik had
gelezen dat zijn oom, die het gezag over Charif had, zich grote zorgen om hem
maakte. De vader van Charif zou niet goed in staat zijn om te zorgen voor
Charif, in het huis zou geen vloerbedekking liggen, vader zou veel te veel
alcohol en mogelijk drugs gebruiken, het zou geen goede woonomgeving zijn voor
deze jonge jongen.
Vader was er niet
bij op zitting. Charif vond het niet nodig en het zou de situatie geen goed
doen. Vader zou wel op de hoogte zijn van wat er speelde. Hij was
arbeidsongeschikt. Charif kreeg door het overlijden van zijn moeder een
nabestaandenuitkering. Daarvan gaf hij €50 per maand aan vader om boodschappen
te doen. Het leek de omgekeerde wereld, een achttienjarige jongen die dit soort
verantwoordelijkheden voelde. En vader dronk niet meer vertelde Charif
trots, hij was sinds een week gestopt, het was nu ook ramadan… En met zijn oom wilde Charif ook niet te veel contact, die was veel te gelovig, dat paste ook niet bij hoe hij door zijn moeder was opgevoed.
Vanuit school
waren er zorgen omdat ze de indruk hadden dat er onvoldoende ouderlijk toezicht
was. Op meldingen van afwezigheid van Charif kwam geen enkele respons, en ook
een oudergesprek kwam niet tot stand. Gisteren had
Charif een herexamen gedaan, VMBO-T, en als dat goed was gegaan had hij al
plannen voor een vervolgopleiding. Eigenlijk was het misschien wel wonderlijk
dat deze jongen pas voor het eerst bij de rechter stond. Maar, zo begon zijn
advocaat zijn betoog, in de afscheidsbrief die moeder voor haar kinderen had
achter gelaten bij de notaris was de eerst zin geweest “Maak je school af!”.
Ik vroeg Charif of hij het programma "Over de streep" kende. Ja, dat kende hij wel! En ik vertelde hem dat bij zijn verhaal de vraag in me opkwam die ook daar elke aflevering terugkomt, namelijk of je in je leven tot nu toe kind hebt kunnen zijn… Tot zijn zestiende dus… Daarna was het overleven geworden… Daarna was alles anders geworden….
Toen ik in de auto naar huis reed bedacht ik me hoe de moeder van Charif zich moet hebben gevoeld, wetende dat ze haar kinderen achter moest laten bij een vader die een alcoholprobleem heeft, die vooralsnog niet echt verantwoordelijkheid richting zijn kinderen had laten zien. Het kan niet anders dan dat ze heeft gevochten voor haar leven en dat van haar kinderen. Maar ze had het niet kunnen winnen van haar ziekte. Haar dochter woonde nu bij oma, Charif was in een rol terecht gekomen waarin hij zich verantwoordelijk voelde voor zijn vader. In een huishouden waar soms geen eten en drinken in huis is en ook geen geld daarvoor is. In een huishouden waar alles anders is dan in het veilige nest wat zij had geboden en nog lang had willen bieden…
Goed verhaal Hop maar een diefstal van een fles cola "pittig" noemen lijkt mij wat ver gaan. Het daarop volgende geweld verdiend dat label wel.
BeantwoordenVerwijderenDank voor je reactie Paul. Ik snap je punt en zoals je zelf al aangeeft maakt het geweld het pittig. In het Wetboek van Strafrecht is een "diefstal met geweld" strafbaar gesteld in artikel 312. Als het gaat om een "eenvoudige" diefstal, dus zonder geweld, gaat het om artikel 310. Voor mij is het misschien te vanzelfsprekend dat pittig hier slaat op de gehele woordencombinatie "diefstal met geweld" en niet alleen op de diefstal. Goed dat je me er even op wijst! Dank.
BeantwoordenVerwijderen