"7 Years"

“Mama, weet je wat ik de mooiste woorden vind? Ik hou van jou… Omdat jij de liefste bent!” Mijn zoontje was 7 toen hij dit tegen me zei (en ik smolt uiteraard!). Ik heb in de loop der jaren opgeschreven welke lieve, leuke en opvallende dingen hij af en toe zegt. En dit was dus toen hij 7 was. Ik moest eraan denken toen ik het prachtige “7 Years” van Lukas Graham hoorde. Een liedje over de vergankelijkheid van het leven en de goede adviezen die ouders meegeven. “Maak vrienden, zorg dat je een vrouw en kinderen krijgt, zo zul je niet alleen zijn.”

Ik moet bij het horen van het liedje toch ook al een paar keer denken aan de jonge man van 25 die vorige week voor de rechter moest komen omdat hij verdacht werd van 2 moorden en diverse oplichtingen van verzekeringsmaatschappijen en pogingen daartoe. Ik moest voor het Amsterdamse OM de woordvoering doen dus was deels aanwezig bij het requisitoir. De man zat al twee jaar in voorarrest en hoorde nu levenslange gevangenisstraf tegen zich eisen. Op de mannen die hij had vermoord had hij vlak voor hun overlijden hoge overlijdensrisicoverzekeringen en uitvaartverzekeringen afgesloten en zichzelf als begunstigde geregistreerd. De slachtoffers waren 22 en 24 toen het gebeurde en de verdachte 23. Het waren goede bekenden van hem, één als een broer, de ander een vriend. Ze waren overgekomen naar Nederland vanuit de Dominicaanse Republiek om hier te gaan werken. De verdachte sprak goed Nederlands en Spaans en had enige kennis van juridische zaken hier in Nederland. Dat alles bij elkaar maakte dat hij aanzien had in de Dominicaanse gemeenschap in Amsterdam Zuidoost. En voor de twee slachtoffers was hij hun steun en toeverlaat. De verdenking was dat hij hen een spierverslappend middel toediende waardoor ze kwamen te overlijden. Een middel dat in Rusland werd gebruikt als martelmiddel want het toedienen bij volle bewustzijn leverde een hel op aan pijn en paniek in je lijf.

Ook werd hij ervan verdacht zichzelf een keer dood te hebben laten verklaren. De daarop afgesloten uitkering was op de rekening van zijn moeder gestort. De jonge man was puur en alleen uit geweest op het spekken van zijn bankrekening en had daarvoor in koelen bloede mensen van hun leven beroofd. Rapportage van het Pieter Baan Centrum meldde dat de kans eigenlijk niet aanwezig was dat hij in de toekomst zou veranderen. Hij had het bij zijn volle verstand gedaan, koelbloedig, gewetenloos.

En dan ben je 25 en hoor je een levenslange gevangenisstraf tegen je eisen. En dat hoor je aan zonder dat je enige emotie toont. Het hele proces zwijg je, op het voorlezen van een verklaring na waar eigenlijk niemand echt iets mee kan. Je zwijgt zelfs op de vraag hoe je voornaam moet worden uitgesproken.  Het fascineert me... en het stemt me verdrietig. Wat is er mis gegaan in het leven van deze jongen? Hoe zag hij het leven voor zich toen hij 7 was, wat was hij voor een jongetje? Welk advies hadden zijn ouders hem gegeven of waren ze toen al zo afwezig dat het daarom mis ging? En hoe kom je er jaren later toe om zo blind voor geld te gaan? Om zo uitgekookt te werk te gaan? Hoe kan het dat je denkt hiermee weg te komen? En hoe somber moet het vooruitzicht zijn om verder je hele leven vast te zitten.

Lukas Graham zingt in het liedje over het leven als je 7, 11, 20, 30 en straks 60 bent…. En alle verwachtingen en wensen die daarbij horen…Vrienden maken, carriere maken, een relatie krijgen en kinderen, mogelijk daarna kleinkinderen. Deze man van 25, hij heeft het zichzelf mogelijk allemaal ontnomen. En eigen schuld hoor… hij heeft nabestaanden ongeveer het ergste aangedaan wat je iemand aan kan doen, vaders en moeders beroofd van hun zonen, zussen en broers van hun broers. Levenslang is in ons land echt levenslang… Dus al die momenten die in het liedje voorkomen… Ik blijf rondlopen met de sombere gedachte dat iemand van 25 nog een heel leven voor zich heeft maar het voor zichzelf uitzichtloos heeft gemaakt… Echt onbegrijpelijk. De rechtbank moet nog uitspraak doen, maar als ze de eis volgen zit deze dus jongen tot aan zijn dood vast.  

Afgelopen zomer kon mijn toen tienjarige niet slapen en zei “mam, weet je dat ik altijd het beste in slaap val als ik in iemands armen lig ofzo…” Ook dat heeft deze 25-jarige verdachte zichzelf dus mogelijk ontnomen tot aan zijn dood… ooit nog eens in iemands armen in slaap vallen…. Triest, tragisch, maar eigen schuld… Ik blijf me toch afvragen...hoe zou hij het leven voor zich hebben gezien toen hij 7 was?

Kijk en luister Lukas Graham - 7 Years