Het is een
muzikale bedoening geweest de afgelopen tijd bij de hemelpoort. David Bowie,
Otis Clay, Black, Glen Frey en Maurice White… bekende artiesten die de
afgelopen weken zijn overleden. Misschien een rare gedachte, maar ik vraag me
dan af welke muziek er op hun uitvaart gedraaid zou zijn. Zou dat eigen werk
zijn geweest, hun grootste hits of juist iets totaal anders? En spelen daar dan
de artiesten waarmee ze jarenlang samen werkten? Stonden bij Glen Frey de
overgebleven Eagles samen te spelen? Wordt de uitvaart van Maurice White een
swingend gebeuren met de blazers van Earth Wind & Fire?
Ik weet niet hoe
het met jou zit, maar ik heb ergens in een oude agenda thuis wel een lijstje
liggen met muziek die bij mij op dat moment (en ik hoop dat dat nog lang niet
zo is) gedraaid moet worden. Het is een redelijk uiteenlopend lijstje, maar ja,
mijn muzieksmaak is ook erg uiteenlopend. #Geendagzondermuziek dus ook op die
dag moet er geluid uit de boxen komen.
Niet iedereen zal
zo’n lijstje hebben liggen. Als je ernstig ziek wordt ontstaat wellicht voor
veel mensen het moment dat je daar je gedachten over laat gaan. Maar wat als je
plotseling met de dood geconfronteerd wordt? Wat als je dierbaren dood gaan
omdat ze om het leven gebracht worden of omkomen bij een verkeersongeval?
In de maand
februari hebben we bij het Amsterdamse parket veel levensdelicten op zitting
staan. Veelal gaat het om mensen die omgebracht zijn door familieleden.
Bijvoorbeeld een zaak waarbij een man verdacht wordt van het doden van zijn broer,
een man die verdacht wordt van het om het leven brengen van zijn vader, een man
die ervan verdacht wordt zijn zoon te hebben dood geschoten, een verwarde man
die verdacht wordt van het van het leven beroven van zijn partner en een vrouw
die verdacht wordt van het dood steken van haar echtgenoot. Stuk voor stuk
drama’s voor nabestaanden. Want niet alleen moeten ze iemand om wie ze geven
missen, de verdachte is mogelijk ook iemand die belangrijk voor hen is. Hoe ga
je daar mee om?
Ik las in het
magazine van de Volkskrant pas geleden een verhaal van een 20-jarig meisje dat
de liefde van haar leven had gevonden. Op het moment dat hij kennis zou komen
maken met haar familie kreeg ze een telefoontje van zijn familie. Haar grote
liefde was plotseling overleden doordat een verwarde bovenbuurman hem in zijn
hart had gestoken. Haar leven kwam tot stilstand. Tijdelijk gelukkig want na
een tijdje kwam ze een nieuwe liefde tegen. Niet in de plaats in van haar
vermoorde liefde, dat hoefde ook niet, haar hart is ruim genoeg, zo vertelde
zij.
Maar kiezen
nabestaanden voor andere muziek als een dierbare omkomt door een misdrijf? Of
zou men, als er geen wensenlijstje ligt van de overledene, vooral bedenken van
welke muziek diegene hield? En wat draait men bij artiesten die door een
misdrijf om het leven zijn gekomen? Wat zou er zijn gedraaid op de uitvaart van
John Lennon? “Imagine”? En bij Marvin Gaye? “What’s going on?”…
Mogelijk raar,
maar misschien moet ik toch bij de mensen van wie ik houd eens navragen of zij
ook een wensenlijstje hebben en waar we dat tzt kunnen vinden. Het leven kan
immers helaas soms onverwachts raar lopen…
Welke muziek..?
BeantwoordenVerwijderenDat maak -> IK <- niet uit .. !
>IK< heb dan niets meer te zeggen.
Ik wil anderen ook niets opleggen.
Kinderen, familie, vrienden, bekenden,
desnoods de undertaker,
maken uit wat er dan gebeurt.
Ik ben de laatste wel, om het hun op te dragen.
Of er wensen in te hebben.
Zelfs niet, wel of geen advertentie.
Zelfs niet, welke tekst.
ZIJ doen wat ZIJ mooi of leuk vinden, niet ik.
Misschien draaien ze wat,
waarvan zij leuk vonden, dat ik het mooi vond.
Mij best.
Maar ik leg 't ze niet op.
Als ik dood ben, heb ik hun niets op te dragen.
En nu ook al niet, eigenlijk.
Als je dood bent, is 't afgelopen.
Mag iedereen met je in gedachten doen,
wat hij of zij wil.
Of ik dat zelf, -nu-, leuk zou vinden of niet.
ZIJ hebben er recht op.
Als ik dood ben, heb ik geen rechten.
Het is even 'n gedachtensprong.
Maar wel 'n hele werkelijke.
Veel succes!