"Simple Life"

Zo’n lome zondagmiddag dat je niets hoeft en alles mag na een drukke zaterdag waarop er van alles moest: het sportveld, de supermarkt, de elfjarige zijn eerste klassenfeest (best "een ding") en een vriendje te logeren, en de liefde die daarna op zondagochtend (te) vroeg de wekker had gezet om de opening van het Grand Prix-seizoen te kijken. Zondagmiddag hoefde er gelukkig eindelijk even niets en belandden we in één van de grote boekenzaken in de stad, even rondsnuffelen. Op de tafel met “nieuwe boeken” viel mijn oog op “Het besef van een moeder” van Sue Klebold. 

Sue is de moeder van Dylan Klebold, één van de schutters op Columbine High School (Columbine, Colorado) in 1999. Ik heb de eerste paar bladzijden staan lezen en las hoe een moeder vertelt dat ze na de schietpartij op zoek is gegaan naar hoe het kon dat haar ogenschijnlijk gelukkig onbezorgd en makkelijk kind tot deze vreselijke daad kon komen.

Op mijn werk afgelopen week ben ik zijdelings een heel klein beetje betrokken geweest bij het onderzoek naar “het hoofd” dat aangetroffen werd op de stoep in Amsterdam. Als persofficier houd ik me ook bezig met opsporingsberichtgeving en de beslissing of we beelden op TV laten uitzenden. Als het om zaken gaat zoals deze, waarin er veel maatschappelijke onrust is en er beelden getoond gaan worden die in de media voor beroering kunnen zorgen stemmen we (de officier die het onderzoek leidt en de persofficier) dat intern af met de hoofdofficier, maar is er ook overleg met ons “hoofdkantoor”, het Parket-Generaal in Den Haag. Ik heb in verschillende programma’s en op de radio uitgelegd waarom we hebben besloten deze beelden uit te zenden. Een van de dingen die we overwegen bij het uitzenden van beelden is dat we rekening houden met nabestaanden. Het zal je kind toch maar zijn dat op deze manier om het leven is gekomen…

Maar met het boek in mijn hand in de boekwinkel deze zondagmiddag kwam toch ook de gedachte in me op hoe het moet zijn als moeder als je erachter komt dat het jouw kind is geweest dat op een vroege ochtend op pad is gegaan met een plastic vuilniszak met daarin een hoofd. Of als je erachter komt dat jouw kind in staat is geweest om iemand te vermoorden, een hoofd van een lichaam te scheiden, het lichaam in een brandende auto achter te laten en het hoofd apart ervan te verplaatsen. Ik zou me zo voor kunnen stellen dat je je als moeder afvraagt wanneer de omslag heeft plaats gevonden, waardoor is je kind zo gewetenloos geworden, heeft het zich niet beseft dat het slachtoffer ook een moeder had, wat ging er mis, en had je dat als moeder kunnen voorkomen?

Sue Klebold, de schrijfster van eerder genoemd boek is jarenlang op zoek gegaan naar wat er met haar zoon is gebeurd waardoor hij tot zijn daad kwam. Ze heeft gesproken met verschillende wetenschappers om erachter te komen wat er kan gebeuren bij adolescenten die oppervlakkig gezien helemaal in orde lijken maar dan ineens onverwacht toch tot dit soort gruweldaden komen. Ongelooflijk dapper dat ze die zoektocht in een boek heeft beschreven en daarmee naar buiten is getreden terwijl ze ook de neiging heeft gehad om zich voorgoed te verstoppen. Maar ze wil anderen helpen en waarschuwen omdat ze zelf aanvankelijk niets in de gaten heeft gehad.

Eenmaal thuis op de bank koester ik mijn elfjarige die inmiddels moe maar voldaan van zijn volle weekend voor de TV ligt en kijkt naar onschuldige kinderprogramma’s. En denk ik met een warm gevoel terug aan de gezellige ontbijttafel van deze ochtend waarin ik, als enige vrouw tussen drie “mannen” gedist werd. Ik besef dat de dingen die ik aan mijn hoofd heb niet in verhouding staan tot de zorgen van de hierboven genoemde moeders en sta stil bij het geluk van mijn relatief zorgeloze bestaan. Het boek ligt voor me op tafel, klaar om helemaal gelezen te worden….  

Kijk en luister Jacqueline Govaert - Simple life

P.S. Vandaag vraag ik me dan ook nog af wat er door je heen zal gaan als je hoort dat jouw kind bommen heeft laten afgaan op een vliegveld of in metro's... :-(