Aandacht, vinden
we het niet allemaal leuk om dat te krijgen? En helemaal als het positief is en
je te horen krijgt dat mensen trots op je zijn of vinden dat je iets goed hebt
gedaan. Ik sprak er over met een collega toen we even in een pauze (officieel heet
dat schorsing) van haar zitting zaten. En we concludeerde beiden, als jongste
van een groot gezin, dat je positie binnen dat grote gezin daar ook zeker mee
te maken heeft.
 |
| December 1971 |
Binnen een groot
gezin is het voor ouders immers een behoorlijke organisatie om de “BV Het
Gezin” draaiende te houden. Ervoor zorgen dat iedereen op tijd naar school gaat
met een gevulde broodtrommel, alle kleding voor het sporten gewassen is, er ’s
avonds weer eten op tafel staat, iedereen zijn huiswerk op tijd maakt etc etc.
Echt exclusieve aandacht voor ieder kind afzonderlijk wil er dan nog wel eens
bij inschieten. En zeker als je de jongste bent. Dan wordt er misschien wel
vanuit gegaan dat jij jezelf wel redt en dat anders je broers en zussen je wel
in de gaten houden.
Deze collega had
net op zitting TBS met dwangverpleging geëist voor een Italiaanse student die
begin dit jaar plotseling in een psychose was geraakt en toen een willekeurige
man op straat in zijn nek had gestoken. De man had het er ternauwernood levend
van afgebracht maar moest leven met een restant van het mes op een gevaarlijke
plaats in zijn nek. Operatief verwijderen was vooralsnog te gevaarlijk. Maar
laten zitten bracht ook risico’s met zich mee. Een traumatische bijkomstigheid
bij een al even zo traumatische gebeurtenis.
De psychose waar
de verdachte in terecht was gekomen kwam volgens de deskundigen doordat de
jongeman zich in een moeilijke periode bevond. Hij zou zich niet thuis hebben
gevoeld in Nederland, last hebben gehad van de taalbarrière en zijn studieresultaten
zouden teleurstellend zijn geweest. Hij had zich daardoor zo op zijn studie
gestort waardoor hij zich sociaal had teruggetrokken. Langzaam aan had hij het
idee gekregen dat men zich tegen hem samenspande en die bewuste dag had hij
stemmen in zijn hoofd gehoord waardoor hij het slachtoffer had gestoken.
Onderdeel van het
advies van de deskundigen was onder andere dat de verdachte zo spoedig mogelijk
naar Italië terug moest keren omdat alle factoren die tot de psychose geleid
zouden hebben in Nederland zouden hebben gelegen. Maar daar zat wat mijn
collega betreft één van de tegenstrijdigheden. De jongeman had namelijk
aangegeven dat zijn doel om onafhankelijk van zijn ouders te worden zo groot is
dat dit naar zijn eigen zeggen ook stress had opgeleverd. Gaan studeren in een
ander land was voor hem de manier om zelfstandig te worden en zolang hij dit
doel niet had bereikt zorgde dat voor stress.
Ik vroeg me af
welke positie deze jongen binnen het gezin innam. Zijn beide ouders zaten in de zaal, waren bij
alle eerdere zittingen aanwezig geweest en vanuit Italië overgekomen om hun
zoon bij te staan. Betrokken mensen zo te zien. Zou hij enig kind zijn waardoor
alle aandacht naar hem ging? Of misschien wel de oudste waardoor de hoogste
verwachtingen bij hem lagen? Of de jongste die na oudere broers en zussen wil
laten zien dat ook hij op eigen benen kan staan? In ieder geval leverde het bij
hem de drang op om het ouderlijk nest zo te verlaten en ver daar vandaan te gaan. Maar het
had hem tot op heden niet veel goeds gebracht. Hij zat als verdachte van poging
doodslag tegenover drie Nederlandse rechters en hoorde TBS met dwangverpleging
tegen hem eisen. Alle aandacht ging nu naar hem uit, maar ik denk niet dat hij
het zo voor ogen had gehad met in gedachte het op eigen benen staan en los
komen van thuis.
Reacties
Een reactie posten