"Blessed"

"Count your blessings" dacht ik afgelopen week meerdere keren in verschillende situaties. Want ondanks dat ik niet met een gouden lepel in de mond geboren ben en echt al wel het nodige verdriet gehad heb, ben ik me ervan bewust dat ik niet veel te klagen heb. Hoe anders is dat voor een jongen van net 16, zonder broers of zussen, die zijn 48-jarige moeder moet begraven terwijl hij zijn vader ook al heeft verloren. Die dus nu moet verhuizen uit zijn woonplaats om bij familie te gaan wonen. En fantastisch natuurlijk dat de familie hem in hun armen sluit, maar hoe verdrietig en oneerlijk is dit. Ik zag het deze week in mijn omgeving gebeuren. En ik stond deze week ook stil bij het feit dat ik vijf jaar geleden in mijn omgeving meemaakte hoe in een gezin op een ochtend twee hele jonge kinderen kwamen te overlijden. Als ik daar aan terug denk schieten nog steeds tranen in mijn ogen en krijg ik kippenvel over mijn hele lichaam. 

In de zittingszaal werd ik afgelopen week geconfronteerd met Thijs. Thijs, 17 jaar, moest bij de kinderrechter komen omdat hij met een bierflesje een leeftijdsgenoot in zijn nek had geslagen. Daarbij had hij zelf een vingertopje verloren dat er later in het ziekenhuis weer aan was gezet. Thijs was bij vrienden thuis op een verkleedfeestje geweest. Plots waren er ongenode gasten binnen gekomen die de sfeer begonnen te verzieken. Thijs had een aanvaring gehad maar had zich wijselijk gedistantieerd van de drie jongens. Later op de avond hielp hij een vriendin buiten met het losmaken van haar fiets. Daar trof hij de drie jongens weer. Hij wilde geen gedoe en stak ze de hand toe om te laten zien dat hij geen kwade bedoelingen had en de onmin uit de wereld wilde hebben. In plaats van sympathiek reageren begonnen de jongens hem te beledigen en maakten ze vernederende opmerkingen naar Thijs. En op een zeker moment schoot dat bij Thijs zo verkeerd dat hij uithaalde met een bierflesje nog in zijn hand. Het slachtoffer had een snee in zijn nek aangezien het flesje kapot ging door de kracht van de uithaal. Er ontstond een opstootje waarbij Thijs nog flinke klappen kreeg van de drie.

De politie kwam erbij en Thijs moest mee naar het bureau. De drie ellendelingen moesten ook mee maar wilden geen aangifte doen, waren flink beschonken en deden lacherig over het hele voorval. Natuurlijk had Thijs niet mogen slaan, en dat was ook de reden dat hij nu moest voorkomen. Maar al bij het lezen van het dossier voor de zitting bekroop me het gevoel dat het niet helemaal eerlijk was dat Thijs hier nu de enige was die ter verantwoording werd geroepen. Maar wat me vooral raakte was de situatie van Thijs. Een hoog begaafde jongen die op de basisschool te weinig uitdaging krijgt. Daarnaast moet hij dealen met ADHD en ODD. Op jonge leeftijd krijgt zijn moeder kanker en enkele jaren later raakt zijn vader zijn baan kwijt. Dat heeft grote weerslag op het gezin. En alsof dit al niet genoeg is stapt de vader van Thijs uiteindelijk uit het leven en Thijs treft hem als eerste levenloos aan.Thijs gaat een lange periode niet naar school en er komt allerlei hulpverlening aan te pas.

Het incident met het bierflesje gebeurt op een moment dat het best weer goed gaat met Thijs. Al heeft hij een paar maanden ervoor ook een keer een klap uitgedeeld en heeft hij daar een voorwaardelijk straf voor gekregen. Maar nu is hij uit zichzelf in gesprek gegaan met een therapeut, eindelijk een therapeut waar hij zich prettig bij voelt.

De moeder van Thijs is behoorlijk geschrokken van het hele gebeuren en had na de eerdere veroordeling niet gedacht dat dit nog een keer zou gebeuren. Ik had met haar te doen op zitting. Na het zelf overwinnen van kanker moeten dealen met een depressieve man die zelfmoord pleegt en vervolgens een zoon die worstelt met zichzelf en alles wat hem tot nu toe is overkomen. En deze krachtige vrouw die er alleen voor staat in al haar zorgen wordt dan 's nachts uit bed gebeld omdat zoonlief op het politiebureau zit. Ik kan me zo voorstellen dat je, als je geconfronteerd wordt met het feit dat je er hierin alleen voor staat, je zo intens eenzaam kunt voelen. 

Ik concludeer uiteindelijk op zitting dat Thijs wel schuldig is omdat wettig en overtuigend bewezen kan worden dat hij inderdaad de jongen heeft mishandeld door hem te slaan met een bierflesje. Ik vind alleen niet dat hij er een straf voor moet krijgen omdat ik de situatie nogal oneerlijk vind en daarnaast ook rekening wil houden met wat Thijs allemaal heeft meegemaakt. De rechter is het helaas niet met me eens en legt Thijs een werkstraf op.

Ik heb in de dagen na de zitting nog een paar keer moeten denken aan Thijs en zijn hele situatie. Ook omdat ik met de eerder genoemde oneerlijke situaties geconfronteerd werd. De jongen van 16 die ineens wees is, en het gezin voor wie vijf jaar geleden het leven totaal veranderde... hoe veerkrachtig moet je zijn om verder te gaan na zoveel verdriet? Ik weet niet of ik het zou kunnen... maar ik besef in ieder geval weer heel goed dat ik mijn zegeningen moet tellen....

Kijk en luister Jill Scott - Blessed