"Oerend hard"

"Mam, ik moet nog een goeie bel op mijn fiets" kreeg ik vanmorgen nog te horen voordat ik de auto in ging op weg naar werk. Morgen moet zoonlief namelijk verkeersexamen doen. Eerst het praktische gedeelte, verderop in de week het theoriedeel. Zo lang ik me kan herinneren speelt Veilig Verkeer Nederland (VVN) hier een rol in. In mijn tienertijd hadden ze zelfs een comedy op de publieke omroep waarin wekelijks aan de hand van de belevenissen van een gezin stil gestaan werd bij situaties in het verkeer. De serie heette Familie Oudenrijn en was een van de eerste Nederlandse series waarbij men elke aflevering een verborgen boodschap bracht, namelijk verkeersveiligheid (Zie hier de begintune van de Familie Oudenrijn).

Een ongeluk zit in een klein hoekje, zeker als mensen zich niet goed aan die verkeersregels houden. Helemaal niet verkeerd dus dat kinderen in groep acht, vlak voordat ze naar de middelbare school gaan, examen moeten doen op de weg en de verkeersregels goed moeten leren. Het is natuurlijk heel erg logisch dat ze vanaf een bepaalde leeftijd alleen naar school fietsen, en dat moet ook niet anders. Maar soms slaat de angst me om het hart als ik berichten hoor van jonge kinderen die aangereden worden en in het ergste geval daaraan overlijden.

Ik heb mijn kind een paar jaar geleden voor mijn ogen met zijn neus op de stoeprand zien stuiteren door een ongelukkige fietsmanoeuvre. Het bloed spoot alle kanten op en we belandden op de Eerste Hulp. "U heeft ongekend veel geluk gehad" hoor ik de arts nog zeggen, en de dikke opgezette toet van mijn kind met uiteindelijk grote blauwe plekken onder zijn oog en rond zijn neus en wondjes die moesten genezen zal ik nooit vergeten. Mijn zoon heeft vanaf dat moment ook te maken met een moeder die misschien wat bezorgder is als hij op zijn fiets weg rijdt dan een andere moeder. En dan was dit een eenzijdig ongeval, zoals dat dan heet. Er was verder niemand bij betrokken.

Afgelopen periode hebben we in Amsterdam ook weer te maken gehad met een aantal verkeersongevallen waar jonge vrouwen bij om het leven zijn gekomen. Vorige week vrijdag nog kwam een 22-jarige fietsster om het leven toen ze werd aangereden door een taxi. In februari overleed een 16-jarig meisje dat werd aangereden door een tram en in januari stierf een 23-jarige vrouw nadat ze werd aangereden door een automobilist.

Het is gebruikelijk dat de bestuurders bij dit soort ongevallen worden aangehouden en verhoord. Het Openbaar Ministerie (OM) komt er ook aan te pas. Binnen het Amsterdamse OM hebben we twee officieren van justitie (OvJ) die extra gespecialiseerd zijn in verkeerszaken. Eén van hen heeft ook wekelijks overleg met het Team Opsporing Ernstige Verkeersongevallen (TOEV-team). Bij dat overleg sluiten de politiemensen aan die zowel de tactische als de technische zaken rond een ongeval onderzoeken.

Het vervolgen van mensen die een dodelijk verkeersongeval hebben veroorzaakt roept vaak veel emoties op. En dat kan zowel bij de verdachte als bij de nabestaanden zijn. Als een bestuurder drugs en/of alcohol heeft gebruikt is het vaak goed uit te leggen dat je deze mensen voor de rechter laat verschijnen. En regelmatig vinden nabestaanden de straffen die dan volgen veel te laag. Daarnaast zie je de gevallen waarin een goede ervaren chauffeur nuchter een ongeval veroorzaakt waarbij iemand om het leven komt en daar zijn leven lang mee moet leven. Soms voelt het idee dat iemand daar levenslang aan vast zit ook al als een hele zware straf.

Bij het vervolgen van mensen die verkeersongevallen hebben veroorzaakt is het vaak belangrijk om op zitting uit te leggen dat de bestuurders mogelijk geen opzet hebben gehad op het veroorzaken van het ongeluk, maar dat het gaat om de rechter te laten oordelen over de schuld die iemand heeft aan het incident. En uiteraard kun je je stellen op het standpunt dat iemand die met drank en/of drugs het verkeer ingaat wel een soort opzet heeft gehad op het veroorzaken van een ongeval. We weten immers allemaal dat dit soort middelen je reactievermogen sterk kunnen beïnvloeden met alle vreselijke gevolgen van dien.

"Alcohol, niet als ik rij"is een van de slogans die me sterk is bijgebleven van de Familie Oudenrijn. Misschien ook wel omdat ik zelf in die aflevering een piepklein rolletje mocht spelen als troost voor het feit dat ik het net niet had gehaald bij de audities voor de rol van Noeki, één van de belangrijkere personages.

Vanavond sta ik een nieuwe fietsbel op de fiets van mijn zoon te schroeven, en daarna gaan we samen nog even de examenroute fietsen. Misschien moet ik die oude opname van de TVserie ook nog even opzoeken en hem laten zien...

Kijk en luister Normaal - Oerend Hard

Reacties

  1. In 2012 waren er in Brussel 437 ernstige ongelukken met fietsers in het verkeer.
    In 2015 waren dat er 627.
    In 2016 waren dat er 739.
    Dat meldde het Frans-Belgische tv Journaal vanmiddag.
    Kijk daar vanavond eens naar op RTBF JT La Une 1930 h (half acht).
    In Amsterdam zal 't niet veel beter zijn.
    Ik zou de jeugd, je zoon, zo weinig mogelijk laten fietsen in de stad.
    Ik rij zelf ook altijd mee met de kleinzoontjes alleen in de buitenwijken.
    Een ongeluk heb je zo, en daar je hele leven ernstig overlast van.
    Fietsen mogen en kunnen ze als ze 18 zijn.
    We hebben de taak ze te beschermen.
    Zo is het nou eenmaal in het leven geregeld.
    Daar veranderen we niet zo gek veel aan.
    Met groet, Jules.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. https://juzonieuws.nl/files/accidents-1a-04_04_2017_13_09_31.jpg


    In Nederland zijn bij de politie geen cijfers over tellingen verkeersslachtoffers fietsongelukken te krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik denk dat de zogenoemde dode hoek van vrachtwagens, bussen, bestelwagens en auto’s veel uitgebreider aan bod moeten komen tijdens de instructie en toetsing voor kinderen. Daar schuilt het gevaar. Het is trouwens ook een vaak gehoorde klacht van beroepschauffeurs dat (jonge) fietsers zich niet realiseren wat de risico’s zijn van onwetendheid of soms roekeloos verkeersgedrag. Gelukkig is er Code-95 waardoor de professionele beroepschauffeurs steeds beter worden opgeleid en zijn zich bewust van de gevaren en het onvoorspelbare gedrag van de kwetsbare verkeersdeelnemers. In de opleiding en verplichte bijscholing wordt hen dat steeds geleerd om daar op te anticiperen.
    Voor kinderen is het anticiperen op het overige verkeer ook te leren. Vaak is het gedrag van de overige (gemotoriseerde) verkeersdeelnemers voorspelbaar en zie je wat gaat komen. Ik heb de ongevallenstatistieken er niet op nagekeken, maar de gevaarlijkste maanden in het jaar zijn volgens mij oktober, november en december omdat er dan minder daglicht is. In die maanden zeg ik het zelf heel vaak tegen mijn kinderen als wij in de auto zitten en er een fietser zonder licht en reflectie rijdt. Zagen jullie deze fietser? Zie je hoe gevaarlijk het is als je niet gezien wordt?
    Het blijft een gedeelde verantwoordelijkheid en de ouders spelen een belangrijke rol als het gaat om de technische staat van een fiets en het geven van voorlichting over veiligheid.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten