"Hij heeft een contactverbod maar zij zoekt hem steeds op. We hebben ze nu weer samen in zijn woning aangetroffen, zij met een blauwe neus en bloed op haar t-shirt, hij heftig bezweet. We werden gebeld door buren die geruzie hoorden en toen we voor de deur stonden hoorden wij ook gegil en geschreeuw." Binnen trof de politie een woonkamer aan die overhoop lag, ze zag restanten van drugs- en alcoholgebruik en troffen de man die door een contactverbod geen contact mocht hebben met de vrouw die naast hem stond. En nu belde de politie mij dus om te bespreken wat we hier verder mee aan moesten.Misschien is het het weer, het seizoen, de stand van de maan.... geen idee, maar afgelopen week tijdens mijn werk werd ik weer meerdere keren geconfronteerd met dit soort huiselijk geweld-situaties. Ik vraag me altijd ernstig af in dit soort gevallen of het strafrecht de juiste plek is om deze zaken aan te pakken. Natuurlijk, er mag niet geslagen worden, of geschopt, of aan haren getrokken, of iemand geestelijk mishandelen. Dat zijn strafbare feiten en daarvoor kunnen we iemand vervolgen. Maar ik blijf me elke keer verbazen over de manier waarop de mishandelde dames nadat ze aan gort geslagen zijn toch weer komen met het verhaal dat ze de aangifte in willen trekken, het allemaal niet zo erg was, ze het erger hebben beleefd dan het werkelijk was, ze heel veel van hem houden, ze zelf ook onaardig zijn geweest... enzovoort enzovoort.
Deze vrouwen lijden mogelijk aan het zogenoemde "battered woman syndrome". Het geweld binnen de relaties waarin deze vrouwen zich bevinden vertoont meestal een cyclus die bestaat uit drie fases. Allereerst is er de fase waarbij de mishandelende partner last heeft van toenemende spanning. En die spanning uit zich doordat er lichte vormen van mishandeling plaatsvinden. In de tweede fase nemen de mishandelingen toe in heftigheid en hoeveelheid. Daarna volgt er een fase waarin de dader weer tot rust komt, zich schuldig voelt, berouw toont en door romantisch gedrag zijn partner weer terug probeert te winnen. In die fase besluit de vrouw de relatie in stand te houden omdat ze dan weer de hoop heeft dat hij zijn leven zal beteren en alles weer goed komt. Helaas herhaalt de cyclus zich uiteindelijk dan weer van voren af aan.
De persoon die de klappen uitdeelt mag niet denken dat dit allemaal zomaar ongestraft kan. Strafrecht is dus op zijn plaats... Maar tegelijkertijd vraag ik me elke keer ook af hoe we het slachtoffer kunnen helpen. Is hulpverlening hier niet veel meer op z'n plek? Moeten we deze vrouwen niet helpen inzien dat dit niet gaat veranderen, dat dit niet "houden van" is, dat je je niet moet verschuilen achter het feit dat hij de vader van je kinderen is? Je ziet bij deze vrouwen nog wel eens dat ze na de vele mishandelingen berusten in de situatie. Dat ze zichzelf hulpeloos wanen en apatisch alles ondergaan. Maar ook dat ze vreselijk bang zijn voor hun partner en zich onder druk laten zetten door hem om de aangifte in te trekken of af te zwakken. Met enige regelmaat zie ik brieven voorbij komen met de vraag of we alsjeblieft niet verder de zaak bij de rechter voor willen brengen.
En zelfs een contactverbod blijkt dus in sommige gevallen niet te helpen. De vrouw in een dergelijke relatie denkt vaak dat ze zo afhankelijk van de man is dat ze uit zichzelf hem weer opzoekt. Bij het hierboven genoemde stel wilde de vrouw ook geen aangifte doen. Er was "niets aan de hand", ze had geen idee hoe ze aan de blauwe neus en het bloed op haar shirt kwam, en hij, hij wist het ook niet want kwam uit de tuin toen de voordeurbel ging.
Ik besloot toch tot een voorgeleiding bij de rechter-commissaris omdat het niet de eerste keer was dat deze man verdacht werd van het mishandelen van deze vrouw. En bovendien had hij een contactverbod opgelegd gekregen waardoor hij dus geen contact meer met haar mocht hebben. De rc gaf hem een donderpreek en wees hem erop dat het zijn verantwoordelijkheid was dat er geen contact zou zijn tussen hem en haar. Als ze weer voor de deur zou staan moest hij niet open doen, en eventueel de politie bellen die haar daar weg zouden kunnen halen.
Kijk en luister Alicia Keys - Brand New Me
Reacties
Een reactie posten