Verdorie... ik kom gewoon even niet toe aan het schrijven van een blog. Waarom niet? Vorig weekend bijna het hele weekend bezig geweest met het voorbereiden van zittingen en het schrijven van een uitgebreid requisitoir.
Door de weeks zaken op zitting, afspraken intern over lopende zaken en onderzoeken. Extern een overleg met onder andere het team opsporingscommunicatie van de politie en de twee huidige pers-officieren (@KatdhOM en @VrouweJ) mede nog ter afscheid van mijn pers-officierschap. En eenmaal thuis de hele week piket. Dus van maandagmiddag 17u tot vrijdagochtend 9u alle avonden en nachten het aanspreekpunt voor de politie van het arrondissement Amsterdam en voor schouwartsen als het gaat om het vrijgeven van lichamen. Het resultaat was enkele slapeloze nachten. En dan overdag dus gewoon weer verder met alle andere lopende zaken. Dat piket vind ik af en toe echt slopend... 4,5 dag eigenlijk 24/7 aan het werk/bereikbaar zijn , al gaat de telefoon niet voortdurend, de druk van een telefoon die continue kan gaan geeft onrust en leidt niet tot lange diepe nachten goed slapen.
Eigenlijk wilde ik nu dus even goed ervoor gaan zitten en een blog schrijven maar nu heb ik de hele week opvang en begint mijn maandagochtend met een aantal voorgeleidingen van veelplegers, types die intussen bekend zijn bij ons omdat ze met enige regelmaat winkeldiefstallen plegen. Bij een voorgeleiding bepaalt de rechter-commissaris, op voorstel van de officier van justitie, of een verdachte langer vast mag blijven zitten. Daarnaast brengt de opvang de overdracht uit het piket van het weekend waarin er ook de nodige nare incidenten hebben plaatsgevonden. Onderzoeken naar ernstige mishandelingen en ook nog naar iemand die onder verdachte omstandigheden is overleden. Het is dus echt niet zo dat ik geen blog meer wil schrijven...sterker nog, ik wil juist heel graag want er is genoeg om over te schrijven. Maar ik kom er simpelweg even niet aan toe...
Zo ziet het werkende leven van een officier van justitie er dus met enige regelmaat uit... van hot naar her, van links naar rechts, en intussen helder blijven nadenken en verstandige beslissingen nemen. Ergens tijdens die slapeloze nachten was ik gelukkig nog heel even zo diep in slaap dat ze me zes keer moesten bellen voordat ik de telefoon hoorde... en het geluid stond normaal aan op zeer hoorbaar volume...
Intussen kijk ik uit naar de komende nachten... geen dienst, als het goed is dus gewoon slapen en dan weer uitgerust aan de slag de volgende ochtend... al is de agenda de komende weken ook weer zo vol dat mijn hoofd overuren draait om alles op orde te krijgen en houden... zo veel te doen...ik heb nog zoveel te doen...
Kijk en luister Toontje Lager - Zoveel te doen
Door de weeks zaken op zitting, afspraken intern over lopende zaken en onderzoeken. Extern een overleg met onder andere het team opsporingscommunicatie van de politie en de twee huidige pers-officieren (@KatdhOM en @VrouweJ) mede nog ter afscheid van mijn pers-officierschap. En eenmaal thuis de hele week piket. Dus van maandagmiddag 17u tot vrijdagochtend 9u alle avonden en nachten het aanspreekpunt voor de politie van het arrondissement Amsterdam en voor schouwartsen als het gaat om het vrijgeven van lichamen. Het resultaat was enkele slapeloze nachten. En dan overdag dus gewoon weer verder met alle andere lopende zaken. Dat piket vind ik af en toe echt slopend... 4,5 dag eigenlijk 24/7 aan het werk/bereikbaar zijn , al gaat de telefoon niet voortdurend, de druk van een telefoon die continue kan gaan geeft onrust en leidt niet tot lange diepe nachten goed slapen.
Eigenlijk wilde ik nu dus even goed ervoor gaan zitten en een blog schrijven maar nu heb ik de hele week opvang en begint mijn maandagochtend met een aantal voorgeleidingen van veelplegers, types die intussen bekend zijn bij ons omdat ze met enige regelmaat winkeldiefstallen plegen. Bij een voorgeleiding bepaalt de rechter-commissaris, op voorstel van de officier van justitie, of een verdachte langer vast mag blijven zitten. Daarnaast brengt de opvang de overdracht uit het piket van het weekend waarin er ook de nodige nare incidenten hebben plaatsgevonden. Onderzoeken naar ernstige mishandelingen en ook nog naar iemand die onder verdachte omstandigheden is overleden. Het is dus echt niet zo dat ik geen blog meer wil schrijven...sterker nog, ik wil juist heel graag want er is genoeg om over te schrijven. Maar ik kom er simpelweg even niet aan toe...Zo ziet het werkende leven van een officier van justitie er dus met enige regelmaat uit... van hot naar her, van links naar rechts, en intussen helder blijven nadenken en verstandige beslissingen nemen. Ergens tijdens die slapeloze nachten was ik gelukkig nog heel even zo diep in slaap dat ze me zes keer moesten bellen voordat ik de telefoon hoorde... en het geluid stond normaal aan op zeer hoorbaar volume...
Intussen kijk ik uit naar de komende nachten... geen dienst, als het goed is dus gewoon slapen en dan weer uitgerust aan de slag de volgende ochtend... al is de agenda de komende weken ook weer zo vol dat mijn hoofd overuren draait om alles op orde te krijgen en houden... zo veel te doen...ik heb nog zoveel te doen...
Kijk en luister Toontje Lager - Zoveel te doen
Reacties
Een reactie posten