"Tomorrow (A Better You, Better Me)"

"Het is voor mij een wake-up-call, ik ben echt te veel met mezelf bezig geweest en dat moet veranderen. Ik heb het als vader echt af laten weten en daar schaam ik me voor. Ik zal er alles aan doen om weer meer betrokken te zijn en als een echte vader te zijn voor mijn zoon. Ik zie nu in dat ik er echt moet zijn voor hem". Die zag ik even niet aankomen, eigenlijk niemand in de zittingszaal geloof ik. En zeker de 16-jarige zoon niet die als verdachte van een winkeloverval tegenover de rechters zat.

Jaimy had samen met twee vriendjes van dezelfde leeftijd het plan gevat een winkel te gaan overvallen. De buit zou door drie verdeeld worden. Ze hadden een app-groep aangemaakt waarin ze de plannen bespraken. Verder hadden ze plastic handschoenen gekocht en maskers aangeschaft. En één van hen wist aan een taser te komen. Op de bewuste dag waren ze met de bus op pad gegaan en hadden zich in een steegje vlakbij de winkel klaar gemaakt. De rolverdeling was al besproken, Jaimy was het grootst en sterkst dus die moest in de winkel met de taser de eigenaar naar de kassa loodsen en het geld opeisen. De andere twee zouden op de uitkijk staan. Toen ze in de steeg de handschoenen aan het aan doen waren en de maskers op hun hoofd zetten bedacht één van de drie dat hij niet mee zou lopen naar de winkel. De andere twee gingen dus op pad naar de winkel waar ze in het dagelijks leven ook wel eens boodschappen deden.

De eigenaar en zijn vrouw waren binnen. Een oude man en oude vrouw, aldus de jongens. Ze bedreigden de man maar deze had vrij snel door dat hij met een stel snotjongens te maken had en verzette zich. De jongens zette het op een rennen. Buiten werden ze vrij snel gepakt door omstanders.

En nu zat Jaimy dus tegenover drie rechters om verantwoording af te leggen over wat was gebeurd. Hij was nog nooit met politie of justitie in aanraking gekomen, het was de eerste keer dat hij dit meemaakte. Achter hem zaten zijn vader, moeder en stiefvader. Vader en moeder waren uit elkaar gegaan toen Jaimy ongeveer twee jaar oud was. Moeder had verteld dat ze samen met oma, van mening is dat je vooral contact moet hebben met je familie. Vriendschappen daarbuiten zijn niet goed omdat je niet weet hoe anderen zijn opgevoed. Een uitgesproken mening waar de rechtbank ook wel wat kritische vragen over stelde aan moeder. Bij het opgroeien hoort ook loslaten en voor het kind kennis maken met hoe het ergens anders er thuis aan toe gaat.

Moeder had het beste voor met Jaimy, en misschien schoot ze daarin wel een beetje door. Maar ergens is het wel begrijpelijk want uit de rapportage van de Raad voor de Kinderbescherming kon je ook opmaken dat Jaimy weinig had gehad aan zijn vader sinds de scheiding. Moeder stond er wat dat betreft alleen voor. Vader zorgde ook regelmatig voor teleurstellingen. Zo zei hij het in verleden vaak dat hij Jaimy kwam halen maar kwam dan vervolgens niet opdagen. Afgelopen zomer nog beloofde hij met Jaimy op vakantie te gaan maar was vervolgens nooit meer te bereiken voor zoon, moeder en gezinsmanager. Dat de man op zitting verscheen had niemand verwacht.

Toen vader vervolgens publiekelijk door het stof ging en beterschap beloofde barstte Jaimy in tranen uit. Schokschouderend rolden de tranen over zijn wangen. Het bekertje water dat zijn advocate voor zich had staan verschoof naar de huilende puber, zijn eigen bekertje was al leeg. Ik voelde een brok in mijn keel opkomen maar was me er ook bewust van dat ik daar in toga zat en mijn werk zat te doen. En terwijl ik mijn bekertje water pakte om die brok weg te slikken voelde ik dat in de hele zaal een emotionele sfeer ontstond.

Moeder was ook zichtbaar aangedaan door de tranen van haar zoon. Ze gaf toe dat ze het eerst moest zien en dan pas zou geloven, in de afgelopen 14 jaar had vader het flink af laten weten. Maar ze wees het in ieder geval niet af, ze zag duidelijk in dat haar zoon ook zijn vader nodig heeft. En een hernieuwde kans moedigde ze dapper aan.

De drie rechters voelden aan dat er behoefte was om alle emoties die door de zaal gierden tot rust te laten komen. De voorzitter stelde voor om even te schorsen voordat we verder zouden gaan en ik mijn requisitoir zou houden en mijn strafeis zou uitspreken. Stilletjes liep iedereen de zaal uit...behalve de advocate van de jongen. Toen iedereen weg was en zij en ik als enige nog in de zaal waren kwam ze naar me toe. "Tjonge, die zag ik ook niet aankomen, dat was heftig..." en ze keek verlangend naar de kan water met de stapel bekertjes die ik op mijn tafel had staan. Ik schonk haar een glas in, en samen dronken we water en spraken de hoop uit dat vader in de toekomst echt zijn zojuist gedane belofte zou gaan nakomen. Het was triest dat dit moest gebeuren om bij vader de ogen te openen, maar, zo sprak ik tijdens mijn requisitoir uit, laten we hopen dat het dan in ieder geval als bijkomend positief effect heeft dat de band tussen vader en zoon hersteld gaat worden.

Jaimy werd veroordeeld tot een voorwaardelijke jeugddetentie van twee maanden en een taakstraf van 120 uur. Iets minder straf dan wat ik had geëist, maar ik had er vrede mee. Jaimy had een eenmalige heftige jeugdzonde begaan, maar ik had er wel vertrouwen in dat het bij deze ene keer zou blijven. En met het afronden van de strafzaak kwam er nu ook rust en tijd om de band met vader verder te gaan uitbouwen.     

Kijk en luister Quincy Jones & Tevin Campbell - Tomorrow (A Better You, Beter Me)

(De naam Jaimy is uiteraard gefingeerd)

Reacties