"Slapend zijn ze het liefst mevrouw", ik was opgehaald door de anesthesist om mee te lopen naar mijn veertienjarige zoon die net geopereerd was. Samen stonden we naast zijn bed in de uitslaapkamer. Hij kwam net van de operatiekamer af en de algehele narcose was nog niet uitgewerkt. Hij lag aan allerlei slangen en een infuus. Bij zijn mond hing de zuurstofkap en naast hem gaf de monitor een regelmatige hartslag aan. Het kon nog zomaar een half uur duren voordat hij zou bijkomen.
Ik ging naast hem zitten, heb zijn hand gepakt en heb eigenlijk alleen maar naar hem zitten kijken totdat hij wakker en aanspreekbaar werd. "Hoe voel je je?" vroeg ik toen hij bijkwam. "Moe, pijn, en ik krijg niet alles helemaal mee geloof ik". "Dat kan lieverd, dat komt door de narcose". De verpleegster kwam en gaf hem nog wat morfine tegen de pijn. Hij viel weer in slaap... "Wat hebben we toch een mooi kind op de wereld gezet" zei ik later tegen zijn vader toen we op zaal samen naar hem stonden te kijken toen hij ook daar weer in slaap was gevallen. Aan het einde van de dag mocht hij mee naar huis, alles was goed gegaan. Het herstel kon verder thuis plaats vinden.
Twee dagen later kreeg ik in de avond een bericht van één van de mensen van het Tactisch Verkeersteam (TVT) van de politie: "TVT staat nu bij verkeersongeval. Fietser, 15 jaar, is bij het oversteken geschept door een passerende auto. Men vreest voor het leven van de jeugdige fietser".
Het Tactisch Verkeersteam van de politie komt in actie als er sprake is van complexe verkeersongevallen, ernstige verkeersmisdrijven, aanrijdingen met een dienstvoertuig, aanrijdingen met voorrangsvoertuigen (denk aan ambulance of brandweer), bij mediagevoelige aanrijdingen en bij (politiek)bestuurlijk gevoelige aanrijdingen. Aangezien ik bij parket Midden Nederland portefeuillehouder ben voor de verkeerszaken waarbij doden of ernstige gewonden vallen, de zogeheten 6 Wegenverkeerswet-zaken, heb ik regelmatig contact met het TVT en houden ze me op de hoogte.
Ik heb bewondering voor politiemensen die op dit soort ongevallen af moeten. Je treft een drama waar over het algemeen niemand de opzet heeft om iets aan te doen. Maar er is wel sprake van schuld. Dit impliceert ook dat je op een zeker moment op pad moet om familie in te lichten over wat hun dierbare is overkomen. Als de veroorzaker van het ongeval vervolgd wordt duurt het soms lang voordat zo'n zaak op zitting komt. Dat komt over het algemeen omdat het tactisch onderzoek tijd kan vergen. Het duurt soms lang om gegevens uit een auto uit te kunnen lezen en daarbij medewerking te krijgen van een fabrikant in het buitenland. Maar ook het organiseren van een reconstructie kan tijd vergen. Daarnaast komt de veroorzaker meestal niet in voorlopige hechtenis te zitten. En zaken waarbij een verdachte vast zit moeten binnen drie maanden op zitting staan, dus die gaan voor in de planning van zittingen.
Soms kan het tijdsverloop ook voordelen hebben. Als iemand zwaar gewond is geraakt bij een ongeval kan een langere periode tussen ongeval en zitting goed laten zien hoe het slachtoffer hersteld is, of het letsel blijvend is of niet, en daarmee kan er een reële schadevergoedingseis opgesteld worden. Ook kan het voor een verdachte de mogelijkheid geven om aan te tonen dat hij in de tussentijd contact heeft gezocht met het slachtoffer en de nabestaanden.
Maar met de komst van het TVT is het de bedoeling dat we de zaken sneller op zitting krijgen, dat dit soort onderzoeken sneller afgerond worden en iedereen weet waar hij of zij aan toe is.
Twee uur na het eerdergenoemde bericht over de aangereden tiener volgde "zojuist van de familieagent bericht dat het slachtoffer door de scan is geweest. Hij is hersendood en verwachting is dat hij mogelijk komende nacht zal overlijden". In mijn hoofd doemde het beeld op van ouders in een ziekenhuis, totaal onverwacht aan de rand van het bed van hun vijftienjarige, allemaal slangen om hem heen, het slachtoffer niet aanspreekbaar...
"Slapend zijn ze het liefst mevrouw" hoorde ik de anesthesist weer zeggen... Maar mijn zoon werd gelukkig weer wakker. Deze mensen moesten afscheid nemen, wat een drama, wat een verdriet. Ik ben naar boven gelopen om even naar die van mij te kijken, slapend in zijn eigen bed, verband om zijn hoofd... ik heb mijn zegeningen geteld. En vervolgens een onrustige nacht gehad denkend aan het drama dat zich op dat moment waarschijnlijk voltrok aan de rand van een ziekenhuisbed...
Kijk en luister Mr. Probz - Nothing Really Matters
Ik ging naast hem zitten, heb zijn hand gepakt en heb eigenlijk alleen maar naar hem zitten kijken totdat hij wakker en aanspreekbaar werd. "Hoe voel je je?" vroeg ik toen hij bijkwam. "Moe, pijn, en ik krijg niet alles helemaal mee geloof ik". "Dat kan lieverd, dat komt door de narcose". De verpleegster kwam en gaf hem nog wat morfine tegen de pijn. Hij viel weer in slaap... "Wat hebben we toch een mooi kind op de wereld gezet" zei ik later tegen zijn vader toen we op zaal samen naar hem stonden te kijken toen hij ook daar weer in slaap was gevallen. Aan het einde van de dag mocht hij mee naar huis, alles was goed gegaan. Het herstel kon verder thuis plaats vinden.
Twee dagen later kreeg ik in de avond een bericht van één van de mensen van het Tactisch Verkeersteam (TVT) van de politie: "TVT staat nu bij verkeersongeval. Fietser, 15 jaar, is bij het oversteken geschept door een passerende auto. Men vreest voor het leven van de jeugdige fietser".
Het Tactisch Verkeersteam van de politie komt in actie als er sprake is van complexe verkeersongevallen, ernstige verkeersmisdrijven, aanrijdingen met een dienstvoertuig, aanrijdingen met voorrangsvoertuigen (denk aan ambulance of brandweer), bij mediagevoelige aanrijdingen en bij (politiek)bestuurlijk gevoelige aanrijdingen. Aangezien ik bij parket Midden Nederland portefeuillehouder ben voor de verkeerszaken waarbij doden of ernstige gewonden vallen, de zogeheten 6 Wegenverkeerswet-zaken, heb ik regelmatig contact met het TVT en houden ze me op de hoogte.
Ik heb bewondering voor politiemensen die op dit soort ongevallen af moeten. Je treft een drama waar over het algemeen niemand de opzet heeft om iets aan te doen. Maar er is wel sprake van schuld. Dit impliceert ook dat je op een zeker moment op pad moet om familie in te lichten over wat hun dierbare is overkomen. Als de veroorzaker van het ongeval vervolgd wordt duurt het soms lang voordat zo'n zaak op zitting komt. Dat komt over het algemeen omdat het tactisch onderzoek tijd kan vergen. Het duurt soms lang om gegevens uit een auto uit te kunnen lezen en daarbij medewerking te krijgen van een fabrikant in het buitenland. Maar ook het organiseren van een reconstructie kan tijd vergen. Daarnaast komt de veroorzaker meestal niet in voorlopige hechtenis te zitten. En zaken waarbij een verdachte vast zit moeten binnen drie maanden op zitting staan, dus die gaan voor in de planning van zittingen.
Soms kan het tijdsverloop ook voordelen hebben. Als iemand zwaar gewond is geraakt bij een ongeval kan een langere periode tussen ongeval en zitting goed laten zien hoe het slachtoffer hersteld is, of het letsel blijvend is of niet, en daarmee kan er een reële schadevergoedingseis opgesteld worden. Ook kan het voor een verdachte de mogelijkheid geven om aan te tonen dat hij in de tussentijd contact heeft gezocht met het slachtoffer en de nabestaanden.
Maar met de komst van het TVT is het de bedoeling dat we de zaken sneller op zitting krijgen, dat dit soort onderzoeken sneller afgerond worden en iedereen weet waar hij of zij aan toe is.
Twee uur na het eerdergenoemde bericht over de aangereden tiener volgde "zojuist van de familieagent bericht dat het slachtoffer door de scan is geweest. Hij is hersendood en verwachting is dat hij mogelijk komende nacht zal overlijden". In mijn hoofd doemde het beeld op van ouders in een ziekenhuis, totaal onverwacht aan de rand van het bed van hun vijftienjarige, allemaal slangen om hem heen, het slachtoffer niet aanspreekbaar...
"Slapend zijn ze het liefst mevrouw" hoorde ik de anesthesist weer zeggen... Maar mijn zoon werd gelukkig weer wakker. Deze mensen moesten afscheid nemen, wat een drama, wat een verdriet. Ik ben naar boven gelopen om even naar die van mij te kijken, slapend in zijn eigen bed, verband om zijn hoofd... ik heb mijn zegeningen geteld. En vervolgens een onrustige nacht gehad denkend aan het drama dat zich op dat moment waarschijnlijk voltrok aan de rand van een ziekenhuisbed...
Kijk en luister Mr. Probz - Nothing Really Matters
Ik heb nog steeds de indruk dat aan verkeersongevallen en -misdrijven door politie en justitie geen enkele aandacht wordt besteed.
BeantwoordenVerwijderenIk was er in die 40 jaar politie- en justitieverslaggeverij steeds als eerste bij midden op de dag en midden in de nacht.
Na mij kwam mr. H. Overbosch de OvJ die ook hard reed maar niet zo hard als ik. "Ik wil er als eerste zijn om later te kunnen weten wat allemaal weggelaten is", zei hij.
Soms duurde op PD het wachten op de (voorgeschreven) OvJ wel heel erg lang. Iedereen stond meer dan een half uur roerloos midden in de nacht.
De "undertaker" (zwarte wagen mopperde en uit de opengewaaide deur van het wrak viel zomaar een hand. "Hij leeft nog", fluisterde ik tegen de lijkschouwer.
Het merendeel van de door mij vastgelegde details en informatie-ingrediënten kwam nooit voor in de politiegegevens en de justitie-aanklachten en behandelingen. Ik moet aannemen dat dat nog steeds zo is. Verkeersmisdrijven hebben geen enkele waarde. De slachtoffers zijn tóch dood.
Beste onbekende, U kunt van mij aannemen dat dat absoluut niet aan de orde is. Ik tref bij de politie zeer gedreven mensen en ook hier intern collega's die dit soort zaken allemaal zeer serieus nemen en ook grondig onderzoek doen. De opmerking dat verkeersmisdrijven geen enkele waarde hebben doet geen recht aan het werk dat door de diverse mensen van politie, NFI en bij het OM wordt verzet om dit soort zaken te onderzoeken en mogelijke verdachten te vervolgen. Ik heb ook intussen al verschillende blogs geschreven over verkeersongevallen. Misschien moet u die eens lezen, wellicht verandert dat uw mening.
Verwijderen