"Because of You"

Eindelijk... ze zijn uit elkaar, ze wonen niet meer samen, er lijkt een omgangsregeling vorm te krijgen met betrekking tot de kinderen.... eindelijk... het heeft meer dan 5 of 6 jaar geduurd. En als vrienden hebben we als Brugman gepraat met ze, ze willen helpen met allerlei oplossingen, raad en daad, maar het heeft dus jaren geduurd voordat ze zelf uiteindelijk op dit punt beland zijn. Waarom wij als Brugman hebben gepraat? Omdat we zagen dat, buiten zij zelf, de kinderen eronder leden... en nog eronder lijden want het blijft ook nu nog ingewikkeld.

Ik heb me wel eens afgevraagd of je kunt spreken van kindermishandeling als twee ouders allebei ongelooflijk veel van hun kinderen houden, allebei het beste met ze voor hebben, maar niet door hebben dat hun onderlinge verhouding zoveel spanning met zich meebrengt dat dat iets doet met kinderen. Door zo op te gaan in elkaar dingen verwijten en boos te zijn op elkaar verlies je wellicht oog voor de kinderen en heb je niet door dat die de gespannen sfeer feilloos aanvoelen. Kan er dan sprake zijn van kindermishandeling?

Deze week (18 tm 24 november) is het weer Week tegen Kindermishandeling. In de Jeugdwet staat wanneer je spreekt over kindermishandeling. Dat is “elke vorm van voor een minderjarige bedreigende of gewelddadige interactie van fysieke, psychische of seksuele aard, die de ouders of andere personen ten opzichte van wie de minderjarige in een relatie van afhankelijkheid of van onvrijheid staat, actief of passief opdringen, waardoor ernstige schade wordt berokkend of dreigt te worden berokkend aan de minderjarige in de vorm van fysiek of psychisch letsel.” Op de site van de Week tegen Kindermishandeling wordt het praktischer omschreven: "Bij kindermishandeling gaat het om mishandeling, verwaarlozing en seksueel misbruik. Maar ook om kinderen die getuigen zijn van gezinsgeweld, omdat ook dat negatieve gevolgen kan hebben voor kinderen. Vaak is er sprake van een combinatie van vormen. Het zijn daarbij over het algemeen ouders die in hun zorg voor het kind tekortschieten. Maar zeker bij mishandeling en seksueel misbruik kan het ook gaan om andere volwassenen waar het kind zo afhankelijk van is dat hij zich er niet tegen kan verweren.

Ik denk dat ouders die aan het scheiden zijn en alleen maar bezig zijn met de frustratie tegen elkaar, zich niet ervan bewust zijn dat ze daarmee hun kinderen verwaarlozen, en dus mogelijk zich schuldig maken aan kindermishandeling. Hoeveel een scheiding ook van jezelf vergt, hoe boos, verdrietig, gefrustreerd en mogelijk belazerd of aan de kant gezet je je ook voelt, als je kinderen hebt, heb je niet alleen te dealen met je eigen emoties maar moet je ook voor je kind zorgen, samen! Het kind heeft niet gevraagd om ouders die uit elkaar gaan. Daar belast je het al genoeg mee door te besluiten samen niet verder te willen of kunnen. Zorg dan dat het kind daar verder zo min mogelijk last van heeft.

De gevolgen van kindermishandeling kunnen enorm zijn. Een mishandeld kind heeft te maken met emotioneel leed, maar daarnaast ook meer kans op psychiatrische stoornissen, depressie, angststoornissen, drugsgebruik en seksueel risicogedrag. En dan bestaat ook nog een grotere kans op het later niet in staat zijn om eigen kinderen goed op te voeden. Natuurlijk is het per kind verschillend hoe ernstig de gevolgen kunnen zijn, het ene kind is immers veerkrachtiger dan het andere kind.(bron: www.weektegenkindermishandeling.nl)

Maar wanneer weet je nou of er echt sprake is van mishandeling? En wie kun je inschakelen of wie kan er iemand inschakelen? Dat is een lastige kwestie. Als vrienden wil je dat de ouders met je blijven praten, dat je ze niet van je vervreemdt zodat je helemaal geen zicht meer hebt op de situatie. Scholen hebben uiteraard een hele belangrijke functie hierin als ze iets verontrustends signaleren. Maar ik heb gehoord dat een school zei "misschien beter als jullie als vrienden met ze in gesprek gaan, wij als school willen de band met de ouders goed houden!" Zeer zorgelijk als een school zo reageert lijkt me, het belang van het kind moet bij hen voorop staan.

Het is ook helemaal niet gezegd dat de beste weg in dit soort scheidingssituaties is dat er aangifte gedaan moet worden van kinderverwaarlozing/kindermishandeling. Vaak is het van groot belang dat er zorg geboden wordt aan de ouders en de kinderen. Als je niet weet wat je moet doen is er de site www.ikvermoedhuiselijkgeweld.nl waar je kunt lezen wat je kunt doen als je vermoed dat een kind mishandeld wordt. Op die site wordt verwezen naar Veilig Thuis. Veilig Thuis is gratis te bereiken op nummer 0800-2000. Je kunt ze anoniem bellen. Je krijgt dan een hulpverlener aan de lijn die je advies kan geven over wat jij voor het kind kan doen en wat zij eventueel kunnen doen. Veilig Thuis kan samenwerken met politie, Raad voor de Kinderbescherming, Reclassering en het Openbaar Ministerie.

In 2017 is de ‘Handreiking Samenwerken bij strafbare kindermishandeling’ opgesteld. Deze handreiking gaat over de samenwerking tussen Veilig Thuis, politie, OM, Raad voor de Kinderbescherming en Reclassering in gevallen van meldingen aan Veilig Thuis waarbij sprake is van een vermoeden van strafbare kindermishandeling. Het doel van handreiking is om af te stemmen in de gevallen waarin deze verschillende partijen een rol spelen in dezelfde kindermishandelingszaak. Ze kunnen dan samen bepalen welke aanpak het beste is. Je kunt je bijvoorbeeld voorstellen dat in een zaak waarbij het gaat kinderen die de dupe zijn van de scheiding van hun ouders het vooral van belang is dat ouders begeleid worden in het scheidingsproces. Zo kunnen ze leren om te gaan met hun eigen emoties, de emoties naar elkaar en hoe ze daarin weer gezamenlijk oog moeten hebben voor de kinderen en hen begeleiden in de scheiding. Maar als het gaat om seksueel misbruik of (zwaar) fysieke mishandeling lijkt de enige juiste aanpak de weg van het strafrecht. Om ervoor te zorgen dat niemand iets doet of dat meerdere partijen hetzelfde aan het doen zijn zonder dat van elkaar te weten is dus deze handreiking opgesteld. Samen weten we immers meer dan alleen.

Het stel dat eindelijk uit elkaar is lijkt toch nog steeds elkaar dwars te kunnen zitten... maar gelukkig hebben ze nu ieder een eigen plek waar de kinderen ook allemaal hun eigen plek hebben. Er zit behoorlijk wat hulpverlening in het gezin intussen. School heeft iets gedaan met de dingen die ze hebben gesignaleerd, en iedereen draagt zijn steentje bij. Ouders doen ook beiden hun stinkende best... al maak ik uit de verhalen ook op dat ze in het bijzijn van de kinderen bij de wissel qua omgangsregeling nog steeds niet in pais en vree het moment laten passeren. Waar twee vechten hebben twee schuld, de volgende stap is hopelijk berusten in de nieuwe situatie en elkaar weer wat rust en geluk gunnen... en vooral de kinderen dat gunnen. Maar ik hou mijn hart vast als er nieuwe partners ten tonele komen... begint dan de volgende episode met ellende?  Of kunnen ze elkaar dan eindelijk los laten en als verantwoordelijke volwassenen alleen nog contact hebben over het enige wat hen nog bindt... de kinderen en het zorgen voor hen. Ik hoop het zo... ik gun ze allemaal zoveel meer liefde, geluk en rust dan hoe het de afgelopen jaren is gegaan...

Kijk en luister Kelly Clarkson - Because of You