"Ik ben zelf blij dat ik vandaag weer op het parket mag zijn! Thuiswerken werkt voor mij persoonlijk niet echt lekker. Vanochtend ging ik bijna collega's knuffelen, maar ja..." Zo stuurde een van mijn collega's vanmorgen in de appgroep van ons team. We hebben momenteel vooral contact via Whats's app, mail en telefoon. Alleen degenen die de weekdienst bemannen (aanspreekpunt voor politie in spoeddingen), raadkamers doen (zittingen waar besproken wordt of een verdachte langer in voorlopige hechtenis moet blijven) en een enkele zitting doen waarbij de verdachte vast zit, komen op kantoor. Verder wordt er vanuit huis gewerkt.
Ik heb nog steeds het idee dat we in een science fiction-film beland zijn. En op het moment dat maatregelen worden aangekondigd heb je nog geen benul wat de gevolgen allemaal zullen zijn. Thuiswerken, dat is niet direct een probleem. Ik heb toegang tot het systeem vanuit huis. Maar exact welke zittingen gaan dan wel en niet door?
Premier Rutte is zondagavond nog niet uitgesproken of de zedenpolitie stuurt me al een bericht "Kunnen we snel contact hebben over hoe en wat in zedenzaken met alle Corona-maatregelen nu?" Als cöordinerend zedenofficier ben ik voor de zedenpolitie hun eerste aanspreekpunt in Midden Nederland. Er staan voor de komende weken bij de politie afspraken gepland met mensen die een informatief gesprek zullen hebben over een zedenfeit dat hen is overkomen. En ook staan er aangiftes gepland. Dit zijn niet zedenfeiten die op dezelfde dag hebben plaats gevonden maar voor slachtoffers is het wel belangrijk dat ze hun verhaal kunnen doen, te beginnen bij het informatieve gesprek en daarna eventueel de aangifte. En uit dit soort aangiftes volgt vaak dat er getuigen gehoord moeten gaan worden, maar hoe moet dat als je contact zoveel mogelijk moet beperken?
En als het wel spoedzaken zijn, namelijk iemand die in de afgelopen dagen of de afgelopen dag slachtoffer is geworden, is het zaak dat we mogelijk nog sporen af kunnen nemen. Maar hoe moet dat nu ineens allemaal terwijl we afstand moeten bewaren, nu we ervoor moeten waken dat we elkaar niet besmetten. Razendsnel komen er uit het land van de landelijk zedenofficier en andere cöordinerend zedenofficieren plannen waarin men aan het nadenken is over hoe we deze problemen moeten tackelen. En op maandag ligt er, na overleg met de politie op landelijk niveau een landelijke lijn hoe we hier mee om moeten gaan.
En zo worden er op allerlei vlakken landelijke afspraken gemaakt, landelijke lijnen uitgezet zodat iedereen op dezelfde manier te werk gaat. Maar wat een enorm effect heeft dit allemaal. Alles loopt vertraging op. Alle organisaties waar we mee samen werken besluiten, net als wij, om zo veel mogelijk live-contacten te voorkomen. Dus niet met verdachten in gesprek gaan voor het opstellen van rapportages of het doen naar onderzoek van de psyche. Het Pieter Baan Centrum neemt de komende weken geen nieuwe gedetineerden of TBS-gestelden op... Overal vertraging dus... en voor hoe lang?
Ik heb, naast alle zieken en familie van de mensen die overlijden aan Corona, te doen met verdachten die langer moeten wachten op hun proces, met slachtoffers die langer moeten wachten op de berechting van de persoon die hen iets heeft aangedaan. Maar ook met al die mensen bij onze organisatie en bij de rechtbanken die op een zeker moment weer opnieuw de puzzel moeten gaan leggen om zaken weer op zitting te plannen. Dus weer agenda's van rechters, advocaten en officieren op elkaar afstemmen, rekening houdend met leveringsdata van rapporten van Reclassering, NFI en NIFP.
Thuis heb ik intussen tijd om mijn mailbox eindelijk eens echt goed bij te werken. En dat hebben advocaten duidelijk ook want er komen allerlei mails binnen met verzoeken en standpunten. Tussen alle bedrijven door stiefelt ook mijn 15-jarige door het huis. Ook hij weet even niet hoe hij dit "nieuwe" leven in moet richten. Het is geen vakantie, maar leren voor toetsen waarvan je nu ineens niet weet wanneer ze zullen plaats vinden is ook een lastige opgave. En huiswerk maken zonder dat stof in de les is besproken is ook ingewikkeld. "Iedereen is aan het gamen, niemand is met school bezig" hoor ik hem in die eerste dagen zeggen. En vrij snel lopen de discussies hoog op over opstaan en uitslapen, over op tijd naar bed gaan, over wat school opgeeft wat er gedaan moet worden en hoe ze dat dan bedoelen. Ik begrijp er uiteraard niets van en mag me nergens mee bemoeien...
En daarbij loop ik ook al twee weken te snotteren en te hoesten..."voel ik nou ook druk op mijn borst of verbeeld ik me dat maar?" schiet er door mijn hoofd... Ik loop maar weer eens naar de keuken en gooi gember, kurkuma, honing, citroen, tijm en water in een pan. Als het kookt giet ik het door een zeef in mijn theeglas... ik kende het recept al maar zag het afgelopen week weer voorbij komen op Instagram. Baat het niet dan schaadt het niet... en het is weer wat anders dan de liters thee die er doorheen gaan... Thuiswerken, af en toe een dagje is prima. Maar dit wekenlang? Ik wil ook mijn collega's knuffelen... maar ja...
En met mijn kopje "powerdrank" verplaats ik me van mijn werkkamer naar de bank... voor de afwisseling. Je mot wat...
Kijk en luister Michael Kiwanuka - Final Days
Ik heb nog steeds het idee dat we in een science fiction-film beland zijn. En op het moment dat maatregelen worden aangekondigd heb je nog geen benul wat de gevolgen allemaal zullen zijn. Thuiswerken, dat is niet direct een probleem. Ik heb toegang tot het systeem vanuit huis. Maar exact welke zittingen gaan dan wel en niet door?
Premier Rutte is zondagavond nog niet uitgesproken of de zedenpolitie stuurt me al een bericht "Kunnen we snel contact hebben over hoe en wat in zedenzaken met alle Corona-maatregelen nu?" Als cöordinerend zedenofficier ben ik voor de zedenpolitie hun eerste aanspreekpunt in Midden Nederland. Er staan voor de komende weken bij de politie afspraken gepland met mensen die een informatief gesprek zullen hebben over een zedenfeit dat hen is overkomen. En ook staan er aangiftes gepland. Dit zijn niet zedenfeiten die op dezelfde dag hebben plaats gevonden maar voor slachtoffers is het wel belangrijk dat ze hun verhaal kunnen doen, te beginnen bij het informatieve gesprek en daarna eventueel de aangifte. En uit dit soort aangiftes volgt vaak dat er getuigen gehoord moeten gaan worden, maar hoe moet dat als je contact zoveel mogelijk moet beperken?
En als het wel spoedzaken zijn, namelijk iemand die in de afgelopen dagen of de afgelopen dag slachtoffer is geworden, is het zaak dat we mogelijk nog sporen af kunnen nemen. Maar hoe moet dat nu ineens allemaal terwijl we afstand moeten bewaren, nu we ervoor moeten waken dat we elkaar niet besmetten. Razendsnel komen er uit het land van de landelijk zedenofficier en andere cöordinerend zedenofficieren plannen waarin men aan het nadenken is over hoe we deze problemen moeten tackelen. En op maandag ligt er, na overleg met de politie op landelijk niveau een landelijke lijn hoe we hier mee om moeten gaan.
En zo worden er op allerlei vlakken landelijke afspraken gemaakt, landelijke lijnen uitgezet zodat iedereen op dezelfde manier te werk gaat. Maar wat een enorm effect heeft dit allemaal. Alles loopt vertraging op. Alle organisaties waar we mee samen werken besluiten, net als wij, om zo veel mogelijk live-contacten te voorkomen. Dus niet met verdachten in gesprek gaan voor het opstellen van rapportages of het doen naar onderzoek van de psyche. Het Pieter Baan Centrum neemt de komende weken geen nieuwe gedetineerden of TBS-gestelden op... Overal vertraging dus... en voor hoe lang?
Ik heb, naast alle zieken en familie van de mensen die overlijden aan Corona, te doen met verdachten die langer moeten wachten op hun proces, met slachtoffers die langer moeten wachten op de berechting van de persoon die hen iets heeft aangedaan. Maar ook met al die mensen bij onze organisatie en bij de rechtbanken die op een zeker moment weer opnieuw de puzzel moeten gaan leggen om zaken weer op zitting te plannen. Dus weer agenda's van rechters, advocaten en officieren op elkaar afstemmen, rekening houdend met leveringsdata van rapporten van Reclassering, NFI en NIFP.
Thuis heb ik intussen tijd om mijn mailbox eindelijk eens echt goed bij te werken. En dat hebben advocaten duidelijk ook want er komen allerlei mails binnen met verzoeken en standpunten. Tussen alle bedrijven door stiefelt ook mijn 15-jarige door het huis. Ook hij weet even niet hoe hij dit "nieuwe" leven in moet richten. Het is geen vakantie, maar leren voor toetsen waarvan je nu ineens niet weet wanneer ze zullen plaats vinden is ook een lastige opgave. En huiswerk maken zonder dat stof in de les is besproken is ook ingewikkeld. "Iedereen is aan het gamen, niemand is met school bezig" hoor ik hem in die eerste dagen zeggen. En vrij snel lopen de discussies hoog op over opstaan en uitslapen, over op tijd naar bed gaan, over wat school opgeeft wat er gedaan moet worden en hoe ze dat dan bedoelen. Ik begrijp er uiteraard niets van en mag me nergens mee bemoeien...
En daarbij loop ik ook al twee weken te snotteren en te hoesten..."voel ik nou ook druk op mijn borst of verbeeld ik me dat maar?" schiet er door mijn hoofd... Ik loop maar weer eens naar de keuken en gooi gember, kurkuma, honing, citroen, tijm en water in een pan. Als het kookt giet ik het door een zeef in mijn theeglas... ik kende het recept al maar zag het afgelopen week weer voorbij komen op Instagram. Baat het niet dan schaadt het niet... en het is weer wat anders dan de liters thee die er doorheen gaan... Thuiswerken, af en toe een dagje is prima. Maar dit wekenlang? Ik wil ook mijn collega's knuffelen... maar ja...
En met mijn kopje "powerdrank" verplaats ik me van mijn werkkamer naar de bank... voor de afwisseling. Je mot wat...
Kijk en luister Michael Kiwanuka - Final Days
☺️ voorlopig even alleen virtuele hugs... (kan geen Emoji voor een knuffel vinden) vanuit kantoor
BeantwoordenVerwijderenJa het zijn hele bijzondere tijden. Corona dwingt ons om anders te gaan (creatief)te denken. En ja hoe en wanneer zal dit eindigen? Succes met alles lieve officier en Take Care...
BeantwoordenVerwijderenEr zijn vele raakvlakken met jouw vak: plots zijn wij allemaal slachtoffer van een 'leger' massamoordenaars, met dien verstande dat deze onzichtbare 'snipers' overal kunnen zitten ! Een levensgevaarlijke situatie: de identiteit is wel vastgesteld, maar de killers is nog (lang) niet gevonden. Zoiets als op 18 maart 2019, maar de opsporing gaat 'iets' langer duren en dus ook nu uitgestorven straten, want iedereen die niet persé naar buiten hoeft, moet gewoon binnenblijven. Wat betreft het aantal slachtoffers gaat deze vergelijking natuurlijk enorm mank. En de officier van justitie, de rechercheur en de RC heet nu viroloog, farmaceutisch wetenschapper, epidemioloog. De gevangenis en de TBS-kliniek heten nu corona-en intensivecare-afdeling. Maar gelukkig is niet elke kuch of natte neus het gevolg van een treffer door deze sluipschutter!
BeantwoordenVerwijderen