"Dirty Ol' Man"

"Kijk, in dit huis woonde een oude vent en daar zat ik met een stel vriendjes in mijn tienerjaren altijd, mochten we gamen en porno kijken en dan gingen we onszelf aftrekken". Ik zat in de auto bij iemand die me mee had genomen naar het dorp waar hij was opgegroeid en hij liet me de belangrijke plekken uit zijn jeugd zien. Ik heb het over heel heel lang geleden. Ik wist eigenlijk niet zo goed hoe ik moest reageren. Ik vond het raar, niet pluis klinken maar toen ik daar iets van zei wimpelde hij het weg alsof het allemaal niets had voorgesteld, normaal was geweest en zei er iets bij van "joh, dat doen jongens van 14, 15, 16 nou eenmaal". Het voorval ging naar de achtergrond en kwam nooit meer ter sprake.

Ons contact ging verloren. Ik verbrak het op een zeker moment omdat ik bepaalde elementen van zijn karakter en gedrag lastig vond. Grilligheid en het contrast in zijn humeur dat varieerde van hoge toppen tot diepe dalen waren enkele voorbeelden daarvan. Ik hoorde jaren later van iemand die hem ook gekend had dat één van zijn goede vrienden ooit had gezegd dat hij zich al vanaf dat hij de jongen kende, begin studententijd, afvroeg waar de jongen altijd voor weg rende. Stabiliteit bleek in zijn leven nog altijd iets ingewikkelds te zijn gebleven. 

"Wij kwamen daar vroeger. Ik en mijn drie vriendjes. Ik kwam daar gewoon om te gamen en toen ging dat gewoon. Dat gebeurde op die leeftijd. Hij vroeg ons mee naar de kamer en we gingen liggen. De lichten gingen uit. We deden dan onze broek uit. Dan gingen we rukken. Later vroeg hij ook of we aan hem wilde zitten. Sommigen gingen verder dan ik. Die deden het met de mond en ik deed het alleen met mijn hand. Sommigen hebben hem gepijpt maar ik weet het niet meer precies. Hij is niet verder gegaan dan dat. We mochten er gamen en dat was voor ons een trigger om zoiets te doen. Het was gewoon leuk. Het was rond mijn elfde, twaalfde, hij was toen denk ik eind twintig, begin dertig". 

"Huh, ik ken dit verhaal" dacht ik bij het lezen van de aangifte. Ik was een zaak aan het voorbereiden voor een zitting en las hoe een nu 25-jarige jongen aangifte deed van iets wat hem overkomen was toen hij nog de hele ontdekkingsreis van zijn seksuele ontwikkeling moest gaan doormaken. Hij had in zijn pubertijd uiteindelijk de nodige dingen gedaan die verder gingen dan kattenkwaad. Vanaf zijn dertiende had hij niet meer bij zijn moeder gewoond omdat hij onhandelbaar was. Hij had gebroken met de vrienden waarmee hij ging gamen bij deze man. Hij had een periode veel drugs gebruikt. "Als je ergens bent en je weet wat er gaat gebeuren raak je gewend" verklaarde hij. "De anderen vonden het normaal denk ik. Als het niet normaal was had je het niet gedaan. Dat besef had je niet, dat kwam later. Ik heb er nooit echt over gepraat. Toen ik het begon te beseffen durfde ik het niemand te vertellen. Het is vies. Nu ben je slimmer en ik wist dat ik jong was. Ik schaam me nog steeds maar dat moet ik niet meer doen. Ik moet er gewoon over praten nu." 

Eén van de andere jongens die erbij was geweest wilde geen aangifte doen maar bevestigde wel het verhaal van de aangever. "Hij had thuis heel veel video's. Op een gegeven moment hadden we daar een seksvideo tussen zien staan. Na heel lang zeuren liet hij er een minuutje van zien. Toen zei hij opeens "Je mag hier wel masturberen hoor". We wisten nog nauwelijks wat dat was. Op een gegeven moment gingen we vaker langs en gaf hij ons het gevoel dat het goed en normaal was. Wij dachten "het zal wel". Wij bleven langs komen en hadden niet het idee dat het slecht was. We spraken er met z'n allen over en dachten dat het wel goed zat. Toen we een jaartje of vijftien waren besefte we dat het niet kon".

Ontucht met minderjarigen is strafbaar. Hier hebben we het over artikel 247 van het Wetboek van Strafrecht. Dit artikel zegt dat “Hij die met iemand van wie hij weet dat hij in staat van bewusteloosheid, verminderd bewustzijn of lichamelijk onmacht verkeert, dan wel aan een zodanige psychische stoornis, psychogeriatrische aandoening of verstandelijke handicap lijdt dat hij niet of onvolkomen in staat is zijn wil daaromtrent te bepalen of kenbaar te maken of daartegen weerstand te bieden of met iemand beneden de leeftijd van zestien jaren buiten echt ontuchtige handelingen pleegt of laatstgemelde tot het plegen of dulden van zodanige handelingen buiten echt met een derde verleidt, wordt gestraft met een gevangenisstraf van ten hoogste zes jaren of geldboete van de vierde categorie."

Daarnaast is het ook strafbaar (artikel 240a Sr) om een afbeelding, een voorwerp of een gegevensdrager, bevattende een afbeelding waarvan de vertoning schadelijk is te achten voor personen beneden de 16 jaar, te verstrekken, aan te bieden of te vertonen aan een minderjarige waarvan je weet of redelijkerwijs moet vermoeden dat deze jonger is dan zestien jaar. Kortom, je mag geen pornografisch materiaal tonen aan minderjarigen onder de zestien. 

In deze zaak ging het om jongens van onder de zestien. Deze leeftijdsgrens is, zoals dat juridisch heet, geobjectiveerd. Dat betekent bij artikel 247 WvSr dat het niet uitmaakt of een verdachte al dan niet wist of redelijkerwijs kon vermoeden dat het slachtoffer nog geen 16 jaar oud was. Kinderen zijn kwetsbaar, hebben nog helemaal niet door wat wel en niet normaal is op vele gebieden. Zij moeten de kans krijgen om op hun eigen tempo en op hun eigen manier zich seksueel te ontwikkelen. Volwassenen mogen van de onwetenheid en onervarenheid geen misbruik maken. 

In dit geval bleek wel heel duidelijk dat juist die onwetendheid op jonge leeftijd ervoor zorgde dat de slachtoffertjes niet door hadden dat dat wat deze volwassen man bij hen deed en hen liet doen eigenlijk helemaal niet normaal was. Vaak zien we dat de slachtoffers hier tot ver in hun volwassenheid last van hebben. Dat kan zich op verschillende manieren uiten waarbij je op de lange termijn kunt denken aan een lage eigenwaarde, het onderdrukken van emoties en gevoelens, problemen met seksualiteit zoals bijvoorbeeld het loskoppelen van seksualiteit van genegenheid en respect, maar denk ook aan PTSS, depressiviteit en eenzaamheid. Ook bij deze 25-jarige jongen die aangifte deed had het hem uiteindelijk opgebroken, zeker nu hij zelf kinderen had. Hij was gelukkig gaan praten, met zijn vriendin, met de jongens van vroeger, met een psycholoog. En nu had hij alles weer goed op de rit, was zijn leven weer stabiel en in rustiger vaarwater.

Bij het bestuderen van de zaak moest ik denken aan die vriend van heel vroeger en dat ritje in de auto langs dat huis... Wat daar gebeurd was was niet normaal. Mij bekroop het gevoel dat ook in dat huis misschien wel meer gebeurd was dan mij verteld was. Was het een schreeuw om aandacht geweest om met mij daar toen langs te rijden en te vertellen wat zich daar had afgespeeld? Had ik door moeten vragen? Was dat geweest waar hij altijd voor wegrende? Kwamen hier zijn buien en zijn soms onmogelijke gedrag uit voort? Ik zal het nooit weten... en het is niet aan mij om na al die jaren ineens contact te zoeken om dit ter sprake te brengen. Ik hoop maar dat ik het bij het verkeerde eind heb, dat dit een gevalletje beroepsdeformatie is... en zo niet... dan hoop ik dat hij intussen, net als deze 25-jarige jongen, door heeft gekregen dat hij zich er niet voor hoeft te schamen, maar dat hij erover moet praten. En dat dat je kan helpen om uiteindelijk misschien wel in rustiger vaarwater te komen en stabiliteit in je leven te krijgen.

Kijk en luister The Three Degrees - Dirty Ol' Man

Reacties

  1. Tja, het is van alle tijden en van alle rangen en standen, die lieve oom, opa, stiefvader of gewoon die aardige meneer van drie straten verderop. En vergeet die priesters niet, of die Jehova's getuigen. Die maken het zo bont, die houden er zelfs een eígen jurisdictie op na. Gelukkig wordt er vroeg of laat aangifte gedaan (klimaat wordt steeds milder), de gevolgen blijven ingrijpend. Niet dat aangifte een panacee is, maar het kan de start van een beter leven worden. En op 1 april (geen grap) 2013 vond er op juridisch gebied een belangrijk keerpunt in de verjaring van dit soort misdrijven plaats. Maar dat hoef ik jou, Gabrielle, niet te vertellen. Daders en slachtoffers zijn van alle tijden, maar ouders moeten zich nog beter bekwamen in het oppikken van signalen. Misschien is dat nog wel de belangrijkste opdracht aan alle huidige opvoeders. Gabrielle zet weer een stevige punt op die pijnlijke i.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. En zo is het Kees... en als ouders niet door hebben wat er speelt wordt het misschien ook extra ingewikkeld voor een kind om uit zichzelf te vertellen wat er aan de hand is.

      Verwijderen

Een reactie posten